Gece sessizdi ama içimde bir fırtına kopuyordu. Gözlerimi açtım, ama etraf karanlıktı. Yavaşça doğruldum, kalbim deli gibi atıyordu. O anda gördüm; arkamda küçük bir çocuk duruyordu. Yüzü görünmüyordu, karanlığın içinde kayboluyordu ama varlığı her şeyi ele geçiriyordu. Her adımıyla odanın içinde bir soğukluk yayıldı. Sesini duyamıyordum ama bakışları bedenime işliyordu. Koşmak istedim, kaçmak ama bacaklarım donmuş gibiydi. Çığlık atmak istedim, sesim boğazımda düğümlendi. Çocuk bir adım attı ve ben… hiçbir yere gidemediğimi anladım. Karanlık içinde tek bir gerçek vardı: Yanımda olmasını istemediğim biri vardı. Ve ben, korku içinde uyanmayı bekledim

Emir Öztürk🫶🏼Asena Akkurt