Ben Meyra. 23 yaşındayım. Hayvanlarla, sessizlikle ve kendi kurduğum küçük dünyayla yaşıyorum. Herkesin “büyü” dediği yerden bilerek uzak durdum. Çünkü bazı hayaller, kalabalıkta soluyor. Bir gece, bu sessizliğin ortasına yaralı bir yabancı düştü. Adını sonradan öğrendim. Atlas. Onun dünyası gürültülüydü, benimki yavaş. Bir haftalığına aynı çatı altında kaldık. Hayvanlar, sabah sesleri, toprak ve iyileşen yaralar arasında Atlas ilk kez durmayı öğrendi. Ben ise kurduğum dünyanın ne kadar kırılgan olduğunu fark ettim. Gitti. Ama bazı insanlar giderken arkalarında sessizlik bırakmaz. Bu hikâye; iki ayrı hayatın, aynı yerde nefes almayı öğrenmesini anlatıyor. Ve evet, bizim anlatıcak çok şeyimiz var.