--Soğuk, metal bir sesin yankılandığı o karanlık oda, Asena’nın hayatındaki her şeyin başladığı ve bittiği yerdi. Gözlerinde ne bir umut pırıltısı ne de bir isyan ateşi vardı; sadece boş bir gökyüzünün donuk griliği. Dışarıdaki dünya, onu bir kadın olarak görmeye çalışsa da, o aynadaki yansımasına her baktığında aynı fısıltıyı duyuyordu: "Ben onlar gibi değilim. Ben sadece bir oyuncağım." O fısıltı, 27 Haziran’ın kanlı gölgesinden ve beş ay sonra sessizliğe gömülen o evden geliyordu. Yıllar sonra, Tıp Fakültesi`nin koridorlarında yürürken bile, geçmişin zincirleri ayaklarına dolanmış, ruhu klinik duvarlarının arasında kalmıştı. Şimdi, hayatını intikama adayan abisinin gölgesinde, geçmişiyle yüzleşmeye zorlanıyordu. Bilmediği ise, onu terk eden komutan Turan`ın da aynı düşmanın, hem anne babasının katili hem de Turan`ı yaralayan Mazinin hedefinde olduğuydu. Kaçtığı travma, onu ait olduğu intikam çemberinin tam ortasına geri çağırıyordu...