İki eski sevgili, ayrıldıktan sonra ilk kez; üstelik terk eden tarafın yeniden birleşmek istemesi ile konuşmaya başlamışlardır. Biraz mizah, birazdan çok kötü espri. Hera ve Can`ın hikayesine hoş geldiniz... @Heramera: İflah olmazsın sen. @Heramera: Ulan evimin kapısına gelip beni terk ettiğin taksinin fişini bırakmak ruh hastalığının kaçıncı seviyesi? @Cantoker: Hera, Hera, Hera. @Cantoker: O fişi bıraktım çünkü @Cantoker: İt gibi pişman olduğumu anladığında alnıma çarpman kolay olsun istedim. @Cantoker: Kızın yerine kendimize trip atıyoruz aldığımız tepkiye bak.

Gece uzun, gündüzler kısa hayata hiçbir zaman istediğimiz gibi gitmez mesela. İsmim gibi hayatım da da kocaman bir karanlık vardı. Kocaman bir engellim vardı. Herkesin gururla baktığı biri olmadım hiçbir zaman tam tersi yaramazlık yapan çocukların karşılığında sen de böyle olursun diyen annelerin rotası oldum direkt. Ben mi seçmiştim bu hayatı? Kim seçerdi ki? Tamam belki daha kötü de olabilirdi ama bildiğim şu vardı ki hayata her engel aşılırdı her şey yoluna girilirdi. Peki siz soruyorum daha çocukken hayatın benim karşıma çıkardığı engeli nasıl aşacaktım? Bu sıradan bir engel değildi, sıradan bilindik bir yalnızlık veya aşk acısı da değildi, bu bitmiş dostluğu anlatan bir şey de değildi, bu karanlıkta kalmış olan gecenin hayatıydı, bu GECE`NİN ENGELİYDİ....