Beş yaşındaki küçük bir kız… Anne ve babası tarafından terk edilip, karlı bir dağın sessizliğine bırakıldı. Sütüne karıştırılan bir damla uyku ilacıyla gözlerini kapattığında, kaderi artık başkalarının ellerindeydi. Onu bulan ise bir Rus yüzbaşıydı. Soğuk ama merhametli yüreğiyle küçük kızı sahiplenip kendi evine götürdü. Artık Kardelen, yabancı bir ülkede, yabancı bir dilin içinde büyümek zorundaydı. Üç yıl sonra, bir kış günü… Simsiyah saçlı, beyaz tenli bir çocukla tanıştı. Soğuk bakışlı, mesafeli… Onun için Kardelen sadece bir “Çiçek”ti. Ama zamanla bu küçümseyici söz, Kardelen’in hayatındaki en değerli anlamına dönüşecekti.