Ben TÜRKÜ SARE GEDİZ... Zamanla büyüdüm, acılarımda bana eşlik etti. Hıçkırıklarım bana yetişemedi, sessizce ağlamayı öğrendim. Biraz daha büyüdüm, acılarım benim boyumu da geçti. Bana göre, acıyla yoğrulan bir yürekte merhamet aranmazdı. Küçük bir kızken bile kendimi masum kefesine koymadım, izin vermemişlerdi. Ben KORKUT İLBEYLİ...Kendime en son nasılsın dediğimde, hücremdeki aynadan toy bir delikanlıya bakıyordum. Ellerim daha nasırlanmamış, saçlarıma ilk kar tanesi daha düşmemişti. O zamanlar, öfkem bedenime sığmaz, gözlerimde çağlarda. Şimdilerde, yolun yarısına ramak kaldı; öfkem dört duvar arasında harlanıp yüreğimin tam ortasında söndü... Yaktığın ateşe har olmaya geldim