Memul, bazen bir his, bazen bir kişi ve bazen bir andı. Memul beklenendi... "Relicta, anlamı ne?" "Terk edilen." "İnsanlar terkedilir kiraz çiçeğim" "İnsanlar terk eder Arel"

Her zaman hayalini kurduğum o dünyaya ulaşmak için, her şeyimi geride bıraktım. Savaşım uzun ve yıpratıcıydı; her adımımda hayatımın zorlayıcı gerçekleriyle karşılaştım. Ama şimdi burada duruyorum. Geriye bakıp ne kadar yol kat ettiğimi görmek, beni ne kadar güçlü kıldığını anlamak, bazen bileğimi kıracak kadar zorluyor. Ama vazgeçmedim. Bedenime çarpan her bir yağmur damlası, bana sadece bu yolun zorluğuna değil, aynı zamanda bu yolda yürümek için gereken güce işaret ediyordu. Ben bir askerim; yıllar önce kaybettiğim duygularım bile, bana savaşmayı öğretmişti. Ancak hâlâ bir insanım, içimde kırılganlıklar, hüzünler var. Kimse görmemiş olsa da, bu duygularım içimi kemiriyor. Zayıf ve güçlü, kırılgan ve sağlam; her halimle varım. Geçmişim bana acı verdi, ama bu acılar bana kim olduğumu gösterdi. Karşılaştığım engeller, bana sadece zafer değil, aynı zamanda içsel bir savaşın da ne olduğunu öğretti. İçimdeki fırtınalarla, sertleşmiş dışım arasında bir denge kurarak hayata tutundum. Ama ben bir askerim; ve her savaşın sonunda, o savaşta kazandığın değil, hayatta kalmanın ne kadar değerli olduğunu anlıyorum.

Sevdiği kadının ihaneti Atlas`ın yüreğinde derin bir yara bırakır. Sevdiği kadın ona en çok ihtiyacı olduğu zamanda terk edilmiştir. Yıllar geçer. Cezası biter ve hapisten çıkar. Fakat o zaman anladığı şey şuydu. " İçerisi dışarıdan daha güvenliydi. "