"Gökyüzü kızıl ve lacivertin birbirine karıştığı büyülü bir tabloyken o gece bir kız çocuğu dünyaya geldi. O, güzelliğin ve dengenin çocuğuydu; ama aynı zamanda kaosun, tutkuların ve ölümüne sevecek bir ruhun sahibiydi. "Gece ile ateşin kaderi birbirine yazılıdır… ama bazı sırlar, hatırlanmayı bekler." Gizemli ve güçlü Nyxara, geçmişine dair hiçbir şey hatırlamazken, karşısına çıkan tehlikeli ve etkileyici bir adam, ona unuttuğu bir gerçeği hatırlatmaya kararlıdır. Ancak bu adam, düşmanı mı yoksa kaderi midir? Unutulmuş sırlar açığa çıkarken, Nyxara kendini hem güç savaşlarının hem de kaçınılmaz bir çekimin içinde bulur. Ancak her şey göründüğü gibi değildir. Bazı bağlar unutulsa da asla kopmaz…

gidiyorum bayım. gidiyorum ve ardımda bıraktığım hiçbir şey umurumda değil. çünkü insan giderken ardında bıraktığı tek şey kendisi oluyor. gidiyorum. gidiyorum ve bu bir veda değil. ölüm hiç değil. gidiyorum ve gidişimde bir anlam gizli değil. yazdım ve yaşadım, sonunda tükendi tüm kelimelerim. kelimeler bayım, senin yanında kifayetsiz kalıyor. gidiyorum. mezarlıkta tanıştığım o çocuk... işte o. belki ona belki ondan belki de onunla gidiyorum. bir şekilde gidiyorum. yazdığım mektuplar tükendiğinden beri mezarlığa gitmiyorum.