7 Haziran 1944. Savaşın kâbusu Fransa`nın çamurlu vadilerinde dorukta. Jack Edward, duygusal bir uyuşuklukla hayatta kaldı. Ama Gustavo Harper, bu cehenneme yalnızca ilk yardım çantası ve tabanca ile yakalandı. Gustavo, bir Sıhhiye. Onun görevi öldürmek değil, durdurulamayan kan akışını durdurmaktır. O, cephenin en kanlı yerinde, merhamet ve görev ahlakının son sınırlarında mücadele eder. Diğerleri ateşe odaklanırken, Gustavo sürekli olarak başkalarının acısına maruz kalır. Bu, kendi canını kaybetme korkusunun değil, kurtarılamayan her hayatın vicdan yükünün hikayesidir. Gustavo`nun güncesi, insanın merhamet kapasitesinin savaşın dehşeti altında nasıl hızla tükendiğini; ikincil travmanın bir askerin ruhunu nasıl sessizce yaktığını anlatıyor.