Derin Zifir Tanrıların hükmünden bağımsız doğmuş bir kızın hikâyesi… Sidra, Yusufçuksuz doğan ilk insandı. Ne kutsanmış bir işaret taşıyordu ne de onu koruyacak kanatlara sahipti. Bu yüzden kimileri onu lanetli saydı, kimileri ise özgür… Ama Sidra her geçen gün şunu daha derinden hissetti: Belki de asıl lanet, sınırsız bir özgürlüktü. Cangıl’ın zifiri karanlığında yankılanan tanrı sesleri arasında, Sidra kendi kaderini yazmak zorunda kalacak. Çünkü bu, ona biçilen yol değil — onun kendi elleriyle kazıdığı bir yazgı. Ve sorusu açık: Özgürlüğün bedeli, ne kadar ağır olabilir? Tanrıların bile yanılabildiği, özgürlüğün tatlı bir yalan olabileceği, kaderin yeniden yazılabildiği bir dünya düşün. İşte orada, Sidra var. Yusufçuksuz… Kuralsız… Kimsesiz. Belki de hiçbir zaman ait değildi. Ama belki de tam da bu yüzden, her şeyin sonunu getirecek olan oydu. Tanrının bile tereddüt ettiği bir yazgının içinde, Sidra ya kendini bulacak… ya da her şeyi yok edecek.

Kafamdaki sesler susmuyordu. Biliyordum ki hiç susmayacaktı. Düşünmekten yorgun,bir o kadar da bıkkındım.Yaptığım en ufak hatayla çevremdeki herkesi kendimden uzaklaştırıyor,sonrasında yalnızlığın esiri oluyordum.Yaşama amacımı sorgulamaktan da öte kendimi sorguluyordum. Ben kimim, ve neden yaşıyorum? Bir insanın kendini tanıması o kadar zor olmasa gerek değil mi? Maalesef benim için hayattaki en zor şey. Hayata 0`dan değil 6 yaşından başlamış olmamdan dolayı sanırım...