elif ve beyza iyi arkadaşlarmış

KARANLIĞIN YÜZÜĞÜ SERİSİNİN DEVAM KİTABIDIR. BU KİTABI OKUMAK İSTİYORSANIZ ÖNCEKİ KİTAPLAR OLAN `ÇARESİZ KRAL` VE `GÖLGESİZLER` KİTABINI OKUMANIZ GEREKMEKTEDİR. KARANLIĞIN YÜZÜĞÜ SERİSİ: 1-ÇARESİZ KRAL 2-GÖLGESİZLER 3-GÖKYÜZÜNÜN ÇOCUKLARI 4-??? Rivayet der ki... Bir zamanlar, krallıkların kaderini belirleyen iki kadın karşı karşıya gelmiş. Biri yıkımın tohumu, ölümsüz korkunun simgesi: Anastasia. Diğeri, yüzüğü taşıyan kız, halkın umudu ve kendi karanlığının efendisi: Rosemarry Finch. Topraklar çatırdamış, rüzgâr susmuş, gecenin içinde yankılanan tek ses onların kelimeleri olmuş. “Sen benim kuklamdan başka bir şey değilsin,” demiş karanlıkta yükselen o soğuk ses. “Bu oyunu ben yazdım. Sen sadece oynuyorsun.” Rosemarry bir an bile titrememiş. “Senden korkmuyorum.” demiş. Lakin rivayet odur ki, o anda kalbi Ares’in adıyla bir anlığına sarsılmış. Çünkü karanlık, en çok korkunun içinden yürürmüş. Anastasia, gözleriyle geçmişin aynası gibi, yüzüğü işaret etmiş. “İktidarının sebebi benim. Sen, daha en başında bana yenildin.” Fakat Rosemarry başını kaldırmış, “Hayatta kalmamı sağlayan şey senin gücün değil. Benim.” demiş. O vakit bir dere kenarından su içen serçeler bile dönüp şaşırmış. Bu kararlılık, bu keskinlik ve bu hırs... Bir taşı bile yerinden oynatabilecek kadar güçlü ve ormandaki hayvanları bile kendisine hayran edecek kadar büyülüymüş. Derler ki, o anda yıldızlar bile yer değiştirmiş. Çünkü ilk kez karanlık olanla, karanlıktan doğan karşı karşıya gelmiş. Ve her hikâyenin bir başlangıcı olduğu gibi, bu karşılaşma da bir sonun habercisiymiş. İşte o geceye Gölge Gecesi derlermiş. Krallıkların kaderi fısıldanırken, rüzgâr hâlâ o sözleri taşıyormuş. “Görüşürüz… Saf Karanlığım.” Ve yine rivayet odur ki; o söz, hâlâ gökyüzünde bir beşik gibi tıngır mıngır sallanır, bir kâbus gibi Ardena’nın en derin boşluklarında yankılanırmış.