‎biraz evvel hanımlar bize çok acımasız yüklediniz erkeklere sadece siz miydiniz acaba yanan bizide yakan olmadımı ben öyle bir şiir yazmışım onun nezlinde armağan olsun içinde kendini bulan herkese ‎ ‎sen benim gözümde bir hiç sin artık ‎nefretim aşkımı aştı bu gece ‎bugünkü sözlerin sözmüydü artık ‎son sözün sabrımı aştı bu gece ‎ ‎kolayca bitsin diyemedim de ‎salladın savurdun basiretsizce ‎hiç mi ders almadın onca gezdik de ‎yağmurun rahmetini aştı bu gece ‎ ‎yürümeyen neydi ilişkimiz mi ‎günüm sensiz bon boş deyişimiz mi ‎sensiz yaşayamam çelişki miz ‎ ‎yalanın doğrunu aştı bu gece ‎ ‎evlenmek hayalî kapımda idi ‎giriş kat evimin boyası yeni ‎mobilya takımın alınmış idi ‎vuslatın tadını aştı bu gece ‎ ‎yemedim yedirdim ne varsa sana ‎üç kurusun olsa verirdim daha ‎fakirdim yoksuldum hatırlasana ‎hafızam haddini aştı bu gece ‎ ‎ayakların donmuş üşümüştün de ‎gece yaramamış üzülmüştüm de ‎bir ay oruç tutup yememiştim de ‎o çizmen boyunu aştı bu gece ‎ ‎yapılan söylenmez gelmez miş dile ‎Allah`tan beklenir kul bilmese de ‎kızgınlığım buna sebeb ise de ‎sabrım miyadını aştı bu gece ‎ ‎onca gez toz benle seviyorum de ‎sonra git nisanlan birde ona de ‎şerefsizlik değil de nedir bu söyle ‎küfrüm edebimi aştı bu gece ‎ ‎sana son bir sözüm bir nasihatım var ‎aldığım ahlakla bir terbiyem var ‎seni doğuran ana deyip geçmek var ‎saygım adabımı tuttu bu gece ‎gönlümün romanı bitti bu gece ‎hangisine yansam şimdi gün gece ‎ömrümden beş yıl gitti bu gece ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎