"İstikbal göklerdedir. Göklerini koruyamayan uluslar, yarınlarından asla emin olamazlar." Bazen acı bir hatıra kalır maziden. Bazense bir insan. O insan maziye bakmaktan daha kötüdür. Baktıkça yaşlanırsın, baktıkça hatırlarsın. Gözlerini gökyüzüne kaldırdı Yüzbaşı. Lapa lapa yağan kar`ın askerlerinin üstüne düşmesini izledi. Şehit vermişlerdi. Şehit vermişlerdi. Bir kez daha gözlerinden aynı yazı geçti. Şehit vermişlerdi. Ne demişlerdi? Ölürsek şehit kalırsak gazi. Yürü, her şeye rağmen. Tüm ağırlıklarla rağmen. Dimdik, yıkılmadan. Sen kafanda bordo bere taşıyorsun Asker. Askersin vatansın. İlken, Ülken vatanın onurdur. Zoru başarır, imkânsız zaman alır. İşte onlar Gölge Timiydi.

Kendi karanlığında boğulmuş bir kız. Uçurumun kenarında oturmuş su dalgalarının kayalara çarpışını izliyor.Köpüren su damlacıkları, oluşan baloncuklara öylece bakıp dalmış.Neden böyleydi neden hep ölmek istiyordu. Oysa ki hayatı dört dörtlüktü .İstediği her şeyi elde edebiliyor istediği her yere gidebiliyordu. Ama neden mutlu değildi. Evet o Deniz Sare Polatlı, kendi derinliğinin karanlığında boğulmuş bir kızdı. Arkamdan gelen sesle dönmem bir oldu, ağzıma gelen ani bez ve başımı döndüren o koku.Galiba birinin kollarındaydım,bilincim yavaş yavaş kapanıyordu o an sanki tüm hayatım bir film şeridi gibi gözümün önünden geçti ve en son duyduğum şey "korkma!"Bir erkek sesi olmalıydı. Deniz Sare Polatlı, 21 yaşında Üniversiteyi açıktan okuyor. Annesi Meral Polatlı, 42 yaşında Avukattı. Babası Akif Çağatay Polatlı, 45 yaşında her ne kadar da kendi şirketini yönetiyor olsada, yeraltı işlerinde geçmiş uzun bir köke sahip. Erkek kardeşi Fırat Polatlı, 20 yaşında babasının şirketinde çalışıyor.