(Kapağı sonra tasarlarım.) Aynur ile Yağız küçükken aynı mahallede büyümüş, ama biri taşındığı için bağları kopmuş iki çocukluk arkadaşıdır. Yıllar sonra bir sonbahar günü tesadüfen karşılaşırlar. Aynur bir ilişki travması sonrası kalın duvarlar örmüş biridir. Yağız ise dışarıdan cool, ama içten içe aşırı duygusal biri. Ama sorun şu: ikisi de geçmişleriyle hesaplaşmadan tam olarak birbirlerine yaklaşamıyor. Aynur: “Keşke o zaman gitmeseydim.” Yağız: “Keşke cesaretim olsaydı seni durdursaydım.” Kitap boyunca ikisi de “keşke”lerini aşmayı öğrenir.

Uzun zamandır psikopat seri katil içeren bir kitap aradım ama maalesef bulamadım 😪 bu yüzden bu iş bana düştü nobel ödülü alacak o kitabımı sizlere sunuyorum. Eğer korku,gerilim,aksiyon,gizem ve arada çok arada aşk ( pek romantizim seven biri değilimde 🤨 ama okurlarım istersede fena yazarım 😎) dolu bir kitap...

Belki de aşk, kaçarken bile aynı yöne giden iki yabancının farkında olmadan birbirine dönüşme hikâyesidir. Kaçışların kaderle kesiştiği bu yolculuğa hazır mısın?

Beni Kim Sevdi Parla ve Sevgi… Hayatları farklı, ama yolları kesiştiğinde her şey değişir. Soğuk aile bağları ve gerçek sevgi sınandığında, kim kime dokunacak, kim kime değer verecek? Ve en önemlisi… Beni kim sevdi?

OKUYUN yeter oku

"Bugün de uyanamadım, sadece açtım gözlerimi." Sabahın beş buçuğu. Masal için bu bir zaman dilimi değil, bir histi. Herkesin uykuda olduğu, hayatın nefes bile almadığı o aralıkta, kendini en çok hissediyordu. Ne geceye aitti ne gündüze. O, ikisinin arasında sıkışmış, arada kalmış bir canlıydı. Tıpkı ne göğe yükselebilen, ne de yere sığınabilen bir kaldırım serçesi gibi. Küçük bir valiz , gri bir atkı ve içinde adını koyamadığı kalın bir sessizlik. Masal, kendi evine dönerken bile bir yabancıdır. Çiçeklerin arasında solan , "Uykusuzluğun da bir sesi var" diye yazan defteri, onun içindeki görünmez cenazenin tek şahididir. Kaldırım Serçesi, kayboluşun eşiğindeki bir ruhun, bir sabahın beş buçuğunda geçen, yorgun ve hüzünlü hikâyesidir. Bazen uçmayı unutmak, sadece gözlerini açmak demektir.

Neden herşey bu kadar zor olmak zorunda ? Kaybettiğimiz herşey için neden güçlü olmak zorundayız ? İnsanlar neden bu kadar acımasız olmak zorunda? _ "Ama sen acımasız olmak zorunda değilsin" dedi kahve gözleriyle ona bakarken. O kahverengi gözleri bana bakarken masumdu , aşıktı . EVET! O kahverengi gözleri ona aşk ile bakıyordu . _ Ona yaklaştı ve sarıldı içini bir sıcaklık bastı bu sıcaklık 11 yıl önce babasına sarıldığındaki sıcaklıkla eş değerdi. 11 yıl önce son kez babasına sarıldığında ki sıcaklık hissini yıllar sonra tekrar yaşayacağını düşünmemişti. O sırada gözlerinden bir damla yaş aktı. Sevdiği kadının kolları arasında ağlamaya başladı . Yıllardır duygularını gizlemişti ve artık dayanamayarak duygularını dışa vurdu... Kadın ona karşılık verdi ona sarıldı . Kolların arasında sevdiği adam ağlıyordu ve teselli etmek için ona sarıldı . _ Adamı yüzüne kendi yüzüyle karşı karşıya getirdi. Gözyaşlarını sildi ve cebinden bir çikolata çıkardı adama bakarak "çikolata " dedi. Adam ona bakarak güldü ve çikolatayı aldı..

Her şey en son belli olur aynı hayatının sonu gibi

Yaşadığı ülkede çıkan bir savaştan kaçan Marcus`un hayat hikayesi.

Hiç tanımadığınız bir insanla fake hesaptan konuşursanız en fazla ne olabilir ki?

--- 📖 🖤 17 yaşındaki Elif, içine kapanık, hayal gücü çok geniş bir kızdır. Sessizliğiyle bilinir ama zihninde çığlıklar kopmaktadır. Yeni taşındığı kasabada, kimsenin bilmediği bir geçmişten kaçmaktadır. Okulda tanıştığı gizemli bir çocuk olan Baran, onun sessizliğinde bir şeyler fark eder. Ancak Baran’ın da kendi karanlık sırları vardır. İkisi de birbirinin içindeki yaraları görür. Fakat bir gün Elif, Baran’ın geçmişinde kaybolmuş bir kızla ilgili sırları keşfeder. Bu aşk mıydı, yoksa sadece bir yanılsama mı? ---

Şöyle bir örnek vereyim. İnsanlar kötü bir olay yaşayınca, hayatı film şeridi gibi gözünün önünden geçer. Orada, hikayenin sonunun geldiğini düşünürler. Oysaki biz, bir başlangıçla sonumuzun geldiğini sanmıştık. Daha başlangıç olduğu için sıfır bellek olan düşüncelerimizi, yine de zihinden geçirmeye çalışıyorduk. Ben Beril, tanıştığımıza memnun oldum. Başlangıcımızı bir son sandığımız hikayemize hoş geldiniz.

Bazı insanlar karanlıkta kaybolur bazılarıysa yıldız olup oba yön buldurur...

Merhabalar,Tekrardan bunu yapmaya başladım.Ama bu sefer hem kitapları hem de yazarları belirli sorularla tanıyacağız.Dm`ye gelinn

Yazmaya üşeniyorum kitap kapaginda var okursunuz aşk mafya seri katil fln var

Beklentisiz başlanan sohbet, beklentiye dönüştü. Kalp mi karıştı, klavye mi bozuldu belli değil. Ama eğlence garanti.

Kitaptır güzeldir mizah da var

Bir distopyanın içinde, koloni yaşamının zorluklarıyla yüzleşen bir grup insan... Eski dünyanın teknolojik çöküşünden sonra, hayatta kalanlar kendilerine yeni bir düzen kurmaya çalışıyor. Ancak karanlık, her an en beklenmedik şekilde ortaya çıkıyor. Kimse, kendi geçmişinden ya da geleceğinden emin değil. Kayıp kimlikler, sırlar ve ihanetin gölgesinde, her karakterin mücadelesi farklıdır. Fakat bir şey kesindir: her şey bir seçimle değişebilir. Ayın karanlık yüzü, herkesin görmek istemediği, fakat kaçınılmaz olan gerçekleri açığa çıkaracaktır.

Bu bir İlk Yazı denemesidir. Kısa ve pek bir şey anlatmayan bir yazıdır. Lütfen ona göre beklentiler içinde okuyun. Yorumlara ve eleştirilere her zaman açığım. Fikirleriniz benim için çok önemli.

"Ezgi, sana bir şey söyleyeceğim." Midemde kelebekler uçuşuyordu. Herhalde 100 değil 1000 tane uçuşuyordu. Başka bir açıklaması olamazdı çünkü. Her geçen saniye, midem daha tuhaf olmaya başlamıştı. "Dinliyorum." "Seni şu an öpmeyi o kadar çok istiyorum ki. Öpebilir miyim?"

başlama tarihi: 27.01.2025

Aklımda ki savaş bitmemişken kalbimde ki savaşı kazanabilecek miydim? -Tabi ki hayır ~Bizim aşkımız mahşere bile kalmadı.~

Hayatta bazen her şey istediğimiz gibi gitmez asla yapmam dediğin şeyi bile yaptırır insana hayatta tıpkı bir oyun gibidir kaybetmekte var kazanmak ta bu kitapta ise ölmekde var yaşamakta ama bu oyunu kim nasıl oynayacak kimse bilmiyor bu oyunda babana bile güvemiyeceksin

Gerçek aile kurgusu. Hayatta gerçek duygularla nefret ettiğim tek kişi Bora Topraktı.

Hiçbir konserini kaçırmadığım bu adamla göz göze gelmek bile hayal gibi gelirken kuliste birkaç saat birlikte beklemek zorunda kalacağımızı düşünmezdim. :･ﾟ✧:･.☽˚｡･ﾟ✧･: ``Numaranı verir misin?`` ``Anlamadım?`` ``Yani eğer bir sakıncası olmazsa numaranı istiyorum.`` ``Neden numaramı istiyorsun tam olarak?`` Kısık sesle cevap verdi. ``Belki seni tekrardan görmek istiyorumdur.``