BAĞIMLI serisinin 3.kitabıdır ilk 2`sini okumadan başlamayınız! Ben, Efser Gece Güney , düşüşümü izlediğiniz bu hikâyemin sonundayız, sonuca eriyoruz yavaş yavaş. Şahit oldunuz çöküşüme, şimdi tırmanışımı izleyin.

1. Kitap ; BAĞIMLI - Yeşilin Siyahı 2. Kitap ; TUTUKLU - Yeşilin Matemi Ben, Efser. Efser Gece Şen. Zehre bulanmış bir aşkın damarlarımda kaynayan öldürücü varlığıyla sonsuzluğun pençesinde kıvranıyorum. Ölüyorum, aynı zamanda yaşıyorum da. Yaşıyorum, aynı zamanda ölüyorum da. Efser, benim adım bu. Yakıcı bir aşkın matemi filizleniyor içimde. Öldürücü bir yara bu. Öldürüyor beni gün geçtikçe. Çığlıklarım sönük ama sağır eder seni, beni dinleme. Acım, mutluluğumu yırtar ama sakın küçümseme. Az gittim, uz gittim, dere tepe düz gittim. Bir yolun sonunda, bir uçurumun varlığını fark ettim. Ve o uçuruma bir el tarafından itildim. Şimdi düşüşümü izleyin. 05.09.16

Bazı yolcular sadece varmak için yola çıkmaz; bazıları geride bıraktıklarını gömmek, unuttuklarını yeniden hatırlamak zorundadır. Eski, terk edilmiş rayların kesiştiği bu istasyonda her tren, bir bedeli taşıyarak kalkar. Her vagon, kayıp ruhların fısıltılarıyla dolar. Bazıları için burası sadece bir geçiş noktasıdır. Bazıları içinse geri dönüşü olmayan bir vedadır. Burada yas tutmak bir lüks değil, bir zorunluluktur. Ve bazen istasyonun kendisi bile matemden beslenir. Kaçmak isteyenin bile ayaklarını zincirleyecek kadar karanlık, arayanın bile bulmak istemeyeceği kadar çıplak bir gerçeklik... Matem İstasyonu`na adım atan herkes kayıplarını yanında taşır. Peki sen, sen hangi yükle geleceksin? Bu istasyonuna giriş var ama çıkış yok. Buna rağmen gelebilir misin?

"Şşşt sana diyorum gerçekten seni burada barındıracağımızı mı düşündün?" dolu gözlerim onu bulanık görmeme sebep oluyordu. Yanağımın içini daha da ısırdım. Kendimi sıkmaktan dolayı kendime zarar veriyorum ağzımda ki kan tadıyla bunu anladım. Bu eve geldiğimde bunların olacağını en baştan tahmin ediyordum. Ama bu kadar ağır sözler tahminlerim arasında değildi. Bir adım daha yaklaştı. Durmadı... canımı yakmaya devam etti. "Sen benim kardeşim değilsin! Ne olduğu belli olmayan bir kızın evimizde yeri yok!" Evimiz... işte bu kelimden her şeyi anlayabilirdiniz burası onların eviydi ve burası hiç bir zaman benim evim olmayacaktı.