Lavinia, ailesi tarafından umursanmayan ve onlardan uzak büyümek zorunda kalan genç bir kızdır. Ancak ailesi, onu dışlamalarının temelinde aile büyüklerinin uydurduğu bir yalana inandırılmıştır. Lavinia’nın ailesi, onu koruma bahanesiyle uzakta tutarken farkında olmadan düşmanlarının ona zarar vermesi için fırsat yaratmıştır. Küçük yaşlarından itibaren yalnızlığına rağmen Lavinia, kendini korumayı öğrenmiş ve hayatta kalmayı başarmıştır. Ailesinden uzak olduğu dönemde, Lavinia kendine ailem diyebileceği dostlar edinmiş ve onlarla zaman geçirerek yeni bir bağ kurmuştur. Ancak bir gece bu dostlarını ansızın kaybetmesi, Lavinia’nın hayatını altüst etmiş ve onu kısa süreliğine akıl sağlığından etmiştir. Bu trajedi, Lavinia’nın suç dünyasına beklenmedik bir hızla adım atmasına yol açmış, adeta yıldırım gibi düşmüştür. Zamanla acımasızlığı ve soğukkanlılığıyla tanınan biri haline gelmiştir. Bu sırada Lavinia’nın ailesi, karşı karşıya kaldıkları büyük bir kriz nedeniyle hiç istemeseler de onun yanına taşınmak zorunda kalır. Bir araya gelen bu parçalanmış aile, yüzleşilmesi gereken yalanlarla ve açığa çıkan sırlarla birlikte vicdan muhasebesine sürüklenir. Lavinia, bir yandan ailesinin varlığıyla kendi duygusal çatışmalarını yaşarken, diğer yandan içinde bulunduğu suç dünyasındaki düşmanlarıyla ve işinin karmaşasıyla mücadele etmektedir. Bu hikâye, aile bağlarının gücü, yalanların bedeli ve intikamın tehlikeli döngüsü üzerine bir hesaplaşma… Lavinia’nın yolculuğu, sadece bir yaşam mücadelesi değil, aynı zamanda bir kimlik arayışıdır.

Manipülasyon teknikleri ile yeni kitabım yayında manipülatörlere karşı bilinçli olmanızı sağlayacak bazı bilgiler içerir.

Kafamı önüme çevirip koşmaya devam edecekken kolumdan tutulup bir kayanın arkasına çekilmem bir oldu. Gözlerim büyüdü ve bunu yapanın kim olduğunu anlamaya çalıştım fakat sırtını kayaya yaslamıştı ve benim arkamdaydı. Elleri dudaklarıma bastırılmış, ses çıkarmamı engelliyordu. “Nefes al, unutuyorsun” demesiyle soluğumu tuttuğumu fark ettim. Derin bir nefes çektim içime. “Sana zarar vermeyi düşünmüyorum, henüz. Elimi çekeceğim ama sesini çıkarmayacaksın, tabii o çöplüğe geri dönmek istemiyorsan”

++Yukarıya doğru bakarken acıyı derinlerine kadar hissediyordu. Garip bir his içerisindeydi uyanmak bu kadar acı vermemeliydi. Rüya da böyle fiziksel acı var mıydı ki? Farkındalığa uyanmıyordu sonuçta onun acısı bir başkaydı. Rüyadan çıkmak istemesi de bir farkındalıktı belki de ya da rüya da olduğunu bilmesi. Yavaş yavaş gözlerini kapatırken atladığı balkonda son olarak sadece uzun kıvırcık saçlar gördü. -Uykuya dalan Elizya`nin gözünü başka bir zamanda açması ile başlayan aksiyon dolu kovalamacaları, manipülasyon savaşları, tutku dolu bir sevgi, yaratıklar ve acımasız insanoğlu, deneyler ve harap olmuş karakterler; -Duygularını birkaç insan sayesinde açığa çıkan yeni bir Elizya, -Güçlü gri canavar -Kıvırcık

“Bu sen değilsin Lavin. Kendine gel.” “Son kez.” diye fısıldadım rüzgara doğru, boynumda kolye olmuş çaresizliğimi yüzümü yalayıp geçen esintisiyle almasını dileyerek. “Son kez beni bırakma Aren.” dedim titreyen sesimi artık kontrol aktında tutamayarak. Gözlerim gecenin karanlığında parıldayan yıldızları süzüyordu. Yüzüme hoş dokunuşlar konduran hafif esinti, ruhumun bir parçasıydı. “Sevapkar cennetteki günahkar çiçeğim..” dedi Aren. Yüzümü yavaşça ona doğru çevirdim. Yüzünde birkaç saniye süren bir endişe görmüştüm. Karanlıkta bile yüzünü sanat eseriymiş gibi ezberlemiş olduğum için ayırt edebiliyordum. Üzerinde yıllar boyu uğraşılmış olduğunu düşündüğüm ve benim için herkesi tehlikeye atacak olan elleri kanlı o adam. Ademcik elmasına kadar muhteşem olan, bir ressam tarafından detayı detayına işlenmiş o zarif insan. Aren gözlerini kapattı. Yutkundu. Derin bir nefes verdi. Aren`i doğru cümleleri ararken bocalamasını görmek tanıklık etmek istediğim bir şey miydi? Emin değildim. “Gece, o gün ağır aksak ve sessiz, omurganı zedeleyen ürpertici tınısıyla seni ölüme davet edecek. Ve o daveti kabul etmemen için daima yanında olacağım, Elzem`im.”