Zihin, en karanlık savaş alanıdır. Zihin, kendi labirentinde kaybolan bir tutsağın evidir. Zihin, içeriden kilitlenmiş bir odaya benzer: Anahtar hep sizdedir, peki ya kapıyı açacak cesaret? Kendinizden kaçtığınızda, gerçekten kurtulur musunuz? Bu hikaye bir kaçış, bir özgürlük, bir tutsaklık, bir direnişin hikayesi ama her şeyden önce... Gerçekliğin ta kendisi. Burası bir dünya değil. Bu bir sistem. Bir düzenin değil, bir yanılsamanın, bir simülasyonun, bir yalanın en kusursuz hali. Dışarıdan bakınca uyumlu. İçeriden bakınca çürümüş. Beş ada. Yüzlerce yüz. Binlerce yalan. Her biri bir gerçeğin taklidi. Ama gerçek, hiçbirinde yok. Burada herkes bir şeyin askeri. Ya düzenin piyonu, ya direnişin gölgesi. Ve burada en tehlikeli silah ne makineler, ne bombalar, ne ordular. Zihin. Çünkü burada en kalın zincir bile etten değil düşünceden örülmüş. Göremediğin bir kafesin içindesin. Rüyaların bile senin değil. Her adımın izleniyor. Her kelimenin kaydı tutuluyor. Ve bu düzenin en korktuğu şey, gerçeği hatırlayan bir hafıza. Zihir: en güçlü zehir, kendi zihninizdir. Kendinden kaçarken, benliğine çarpmanın hikayesi.

Sevgili okuyucular, Elinizde tuttuğunuz bu kitap, ailesi acımasızca elinden alınmış ve zorla yabancı topraklara sürüklenmiş bir kızın hikâyesini anlatmaktadır. Bu satırlar, tamamen hayal gücümün ürünü olsa da, her cümlede yaşanmışlıkların gölgesini bulacaksınız. Okurken yalnızca gözlerinizle değil, kalbinizle de hissetmenizi istiyorum. Onun korkusunu, çaresizliğini ve yeniden doğma mücadelesini sanki kendi ruhunuzdan geçiyormuş gibi yaşayın. Ancak o zaman bu kitabın neden yazıldığını ve ana fikrini derinden kavrayabileceksiniz. Hikâyeye kalbinizi açın ve kendinizi akışına bırakın. İyi okumalar.