Yaratılan cinlerden biri olan Azazil, ilahi hakikate en yakın duranlardan biriydi. Bir zamanlar “ışığın hizmetkârı”, makam sahibi ve sözle yeminliydi. Fakat verilen bir söz, gururla birleştiğinde; merhametin içindeki kibir, iman görüntüsündeki haset… onu yavaşça İblis makamından laine düşürdü. Ve düşüşü, yalnızca bir varlığın değil; iyilik ile kötülüğün, kader ile iradenin, merhamet ile fesadın yeryüzündeki savaşını başlattı. ARŞ’IN KATİPLERİ, şeytanın ortaya çıkışını anlatan basit bir hikâye değildir. Bu roman; ✔ kötülüğün doğduğu anı değil, ✔ iyiliğin ne zaman gevşediğini, ✔ merhametin sınırını unuttuğunda nasıl zarara dönüştüğünü, ✔ insanın iyilik uğruna bile kendi içinde nasıl savrulduğunu sorgular. Her bölümde, insan ve cinlerin kaderi iç içe geçerken okur; kaybettiği değerleri, koruyamadığı sınırları, affın içindeki zehri ve fedakârlığın ağırlığını kendi iç dünyasında yeniden tartar. Sürreal anlatım ile gerçek dünyanın acımasız doğruları; mitolojik sahneler ile modern insanın psikolojisi; epik savaşlar ile içsel yüzleşmeler yan yana durur. Bu kitap: — Kimseye öğüt veren bir kutsal kitap gibi değildir… — Ama her satırı, insanın içindeki karanlıkla yüzleşmesine kapı açar. Çünkü kötülük çoğu zaman dışarıdan gelmez; iyiliğin zayıfladığı bir anda içimizden doğar. ARŞ’IN KATİPLERİ, büyük savaşların gölgesinde aslında tek bir savaşı anlatır: İnsanın kendi içindeki savaşı. Ve okura şu soruyu fısıldar: “Işığın yanında durmak mı istiyorsun, yoksa gölgenin büyümesine sessiz mi kalacaksın?”