Karşı komşum Kenan, erotik romanlar yazıyordu. Ben sadece ona pasta götürmeye gitmiştim… Ama kendimi bir romanın başrolü olarak buldum. Günahkâr Satırlar – Bazı kelimeler sadece okunmaz, yaşanır…

Hilal’in cümlesi bitmeden kantin kapısı açıldı. İçeri Aras girdi. Kalabalık otomatikman ikiye bölündü, sanki yol ona açıldı. Utku ve diğerleri hemen peşindeydi. Bakışları masaların üzerinden kaydı, tam bana geldiğinde adımlarını yavaşlattı. Kalbim ritmini bozdu. Hilal bir şey söylemeden çayına gömüldü. Aras yanımıza yaklaşmadan önce Utku’ya bir şey fısıldadı, sonra direkt önüme geldi. — Gel, dedi. — Nereye? — Gel dedim. Cevap bile vermeme fırsat kalmadan bileğimden tuttu. Ne yapacağımı anlamadan beni kantinin köşesine, kalabalıktan uzağa çekti. Sesi alçak ama netti: — Tanıdın beni. Kaşlarımı çattım. — ?? — Tanıdın beni diyorum, dedi hafif gülerek. “Karşı komşun.” Gözlerim büyüdü. İşte o an nereden tanıdık geldiğini daha iyi anlamıştım… Dün gece kapıyı açan 1.90’lık kumral adam! Göz kırptı. — Artık hatırladın değil mi? — …Evet… sanırım, dedim utana sıkıla, sesim titriyordu.

Karşı komşum... Onu pek tanımıyordum ama karşı koyamadığım ve de tam bilemedigim hisler vardı. Ve platonik olduğumuda düşünmüyorum. Cinayetler... Sık sık artıyor o katili bulmam gerek...

Gece İzmir’de yaşayan 22 yaşında bir kızdır. Okulu sebebiyle ailesinin yanında yaşayan gece, okulunun bitmesi ile beraber Buca‘dan Çeşme’ye taşınır. Taşınması ile beraber eski hayatını geride bırakan, kendisine yeni bir sayfa açan Gece’yi yeni hayatında neler bekleyecek?

Arya yeni taşınan karşı komşularının çocukluk arkadaşı olan Onur olduğun hatırlar. Arya`yla Onur biraz daha zaman geçirdikçe birbirlerinden hoşlanmaya başlarlar.

"Yabancısı olduğum sokaklar getirir miydi onun kokusunu benim sokaklarıma." Otobüs kalkacağını anons geçerken onlar da yavaşça otobüsün yanına adımladılar. İşte hepsi bu kadardı. Gidiyordu. Varlığına daha doyamamışken o gidiyordu. Nasıl alışırdım yokluğuna. Beni yine görmezden gelsin ama gitmesin işte. Ben görünmezliğe alışığım, onsuzluğa değil! Tam o sırada uzun saçlı bir kız koşa koşa onun yanına gitti ve sıkıca sarıldı. Ona.. sarıldı. Gözlerim ağlamaktan yanlış görüyordu sanırım. Gözlerimi sıkıca yumup açtım. Görüntü değişmedi. Tekrar yumdum ve açtım. Yine aynı görüntü. O bir kıza sarılıyordu tıpkı kızın ona sarıldığı gibi. Onlar orada ağlarken ben burada tek başıma ağlıyordum. Ben buna mahkumdum işte. Korkaklık edip onu uzaktan sevmeseydim şimdi yanında ben olacabilirdim. Onun sevdiği vardı. Onun o çok istediğim kalbinde birileri taht kurmuştu. Ben buna nasıl dayanacağım. Nefes almakta güçlük çekmeye başlamıştım ve başım dönüyordu. Onu öptü ve otobüse bindi. Onu. Öptü. Sevdiğim çocuk gözlerimin önünde birini öptü. Duvara dayadım ellerimi güç almak istercesine yoksa yere düşecektim. Bacaklarım titriyordu, gözlerim gördüklerini idrak etmekte zorlanıyordu, kulaklarım uğulduyordu kalbimin acı acı atışından. Az önce heyecandan atıyordu hâlbuki. Otobüs çalıştı ve yavaş yavaş çıktı olduğu alandan. İnsanların oluşturduğu kalabalıkta yavaş yavaş ilerlerken o an olmaması gereken bir şey oldu. Onunla göz göze geldik. Anıl Mert ile göz göze geldik. Kızarmış yaşlı gözlerimle göz göze geldi. Çatılmış kaşlarının altındaki gözleriyle göz göze geldim. Ve ben Mina Sezgin, Anıl Mert Sural ile ilk defa bu kadar uzun bir şekilde göz göze kaldık. İlk defa ne o çekebildi gözlerini gözlerimden, ne de ben kaçırabildim gözlerimi gözlerinden. Her şeyin bir sonu olduğu gibi bakışmamızın da bir sonu oldu ve otobüs gözden kayboldu. Ben o gece ilk defa onu unutmak istedim. Gördüklerimi unutmak istedim. Hissettiklerimi unutmak istedim. 📚📚📚 Aşk dediğin ile başlayan cümlelerin çeşitliliği çoktu. Onların aşk dedikleri nasıl olacaktı?

Ve sevda onların kalplerine kondu