Hız tutkusu bulaşıcıdır, kaslı kollar tehlikeli, egzoz sesleri ise neredeyse bağımlılık yapar! Bu romanda, şehir sokaklarını kendi pistine çeviren motor delileri ve arabacı tayfasıyla tanışacaksınız. Araba lastiğinin kokusundan kahkahaya, motor kükremesinden dostluğa uzanan bir macera… Kaslar, egzozlar, hız ve bolca kahkaha… “Egzoz ve Adrenalin”, sadece hız sevenler için değil, yanlışlıkla motor koltuğuna oturan ama hâlâ gülmekten kendini alamayan herkes için yazıldı. Virajlarda kalbiniz pır pır edecek, dostluklar yolda lastik izi gibi iz bırakacak ve egzoz sesleri beyninizi şekerlemeye çevircek kadar tatlı bir macera sizi bekliyor!

Bin yıl önce karanlıkla yapılan bir antlaşma, dört krallığın kaderini mühürledi. Artık gölgeler sadece geceye değil, insanların kalbine de hükmediyor. Efsaneye göre bir “Ayrık Ruh” bu laneti bozabilir. Fakat bu ruh, bir çocuğun bedeninde yeniden doğmak zorundadır. Ana karakterimiz, geçmişini hatırlamayan bir genç kız olan Lira, kendi kimliğini keşfederken dünyanın kaderini değiştirecek sırları da açığa çıkaracaktır.

Gökyüzüne yakın yıldızlara ve aya uzak kalmış , güneşin sıcaklığını içimizde hissedin.

Karanlık bir gecede doğmuşum. Adıma bu yüzden, `Gece.` dediler. Bir oraya, bir buraya savruldum. Elimden kimse tutmadı. Küçük bir çocukken hem bir yuva edindim, hem de kimsesizliği tattım. Küçüktüm, düştüm, yaralandım, ağladım. Sesimi duyan olmadı. Elime bir beyaz kağıt ve kalem verdiler. `Kendi hayatını yazacaksın.` dediler. Ciddiye almadım. Ellerim yaralıydı, kanattılar. Hayatımı yazmam için zorladılar. Bembeyaz kağıdın üzerine, elimden akan kanlar damlayacaktı, avuçlarımı kapattım. Hayatını yaz dediler, ben de sayfanın üzerine sadece bir nokta koydum. Sonra bir kabus gördüm, beyaz kağııt siyaha boyandı. Hayatını yaz dediler, bu kez kağıdı yırtıp attım. ©2020 · İrem Oruç Uyarı: Kitabın içinde psikolojik hastalıklar, şiddet, argo ve olumsuz örnek olabilecek davranışlar yer almaktadır (!) [YALANCI MASKE adındaki ilk kitaptır.]

Masallarda hep iyiler kazanır, gökten mutluluk adına üç elma düşerdi. Peki bizim masalımızda ne eksik kalmıştı da kötüler kazanmıştı? Yeterince sevmemiş miydik, yeterince acı çekmemiş miydik? Acılar, geride emareler bırakırdı. Ve o, bende derince, izi asla silinmeyecek bir emare bırakmıştı. 𔓘 "Aradan yıllar geçmiş," dedi Avcı, ilk defa benden gözlerini kaçırarak. "Ama Serçe, yıllar sonra onu cehenneminden kurtaran Türk askerini asla unutmamış," dedim ben de, onun söylediğinin devamını getirirken. Onun başka bir şeyi ima ettiğini biliyordum ama görmezden geliyordum. Yaralarım daha sarılmamış, alakanlı dururken ben onlara bir daha dokunmak hiç istemiyordum. Beni yine bırakıp gidecekti; bunu biliyordum. 05.10.2025

Avukat Kadın & Ralli Pilotu Adam. Sokaklar, kimsesi olmayan çocukların kimsesi olmazdı; her zaman cehennemi olurdu. Bir çocuk, büyüdüğünü yaşı ilerledikçe değil, sokakta ilk tek kaldığı an anlardı. Güçlü bir hafıza, insana verilebilecek olan en büyük cezalardan birisiydi; çünkü unutturmuyordu. Çocukken şeker olarak verilen şeyler, insanı büyüdüğünde — ama gerçekten büyüdüğünde — felâketi oluyordu. Çok geç anlamıştım. İnsanlar benden bir bir gidip, benden kaçınca anlamıştım. Araf Ali Çağlar, ölümüne oynadığı bir yarıştan sonra gelen mesajla kendini bambaşka bir oyunun içinde bulur. Oyuncu ise yıllardır peşini bırakmayan, bir savcının avukat olan kızı İzel Meriç Soral`dan başkası değildir. ﮩ٨ـﮩﮩ٨ـ♡ﮩ٨ـﮩﮩ٨ـ “İzler kaldı mı, Avukat?” “İzler kaldı, Araf. İzledim, kaldım.”