Savcilik ağır bir meslek ve ben bu mesleği layığıyla ve en iyi şekilde yerine getireceğim karşımda kim olursa olsun.

Gece, soğuk bir ölüm gibi şehre çökmüştü. Havanın içinde, çürüyen kanın keskin kokusu vardı; bu koku, yaşanmış binlerce savaşın izlerini taşıyordu. Karanlığın en karanlık köşelerinde, sessizliğin ardında saklanan gözler izliyordu; açlık, nefret ve intikamla parlayan gözler. Vampirler… Kendi lanetleriyle ölümsüzlüğe mahkûm olmuş, acımasız yaratıklar. Kanları soğuk, yürekleri karanlığa gömülmüştü. İnsanları avlamak için değil, onları yok etmek için yaratılmışlardı. Gecenin efendileri olduklarını sanıyorlardı; ancak onlar da sadece birer gölgeydi, karanlıkta avlanan yırtıcılar. Ve avcılar... Kutsal kitapların sayfalarından kopup gelen, ellerinde gümüş ve tılsımlarla donanmış, merhametsiz ölüm makineleri. Onlar için vampirler sadece av değil, varoluşun en büyük düşmanıydı. Kalplerinde yanan soğuk ateş, canavarları kökünden kazıyacak kadar yakıcıydı. Ama bu kadim savaşta şimdi iki kader çarpışmak üzere: Bir lanetin mirasçısı olan vampir avcısı... Ve o laneti sonsuza dek yok etmeye yeminli bir vampir prens. Karanlıkla mühürlenmiş kalpler, yok oluşla sınanacak.

Ben sadece ona bakarken o beni görmüyordu bile... En yakın dostuna aşık bir zavalliydım sadece Not: Yıllar önce yazdığım ilk kurgudur.