“Bazı hikâyeler cezaevinde değil, yıldızların altında başlar.” Bir ülkenin unuttuğu adalet, bir kadının hafızasında, bir adamın suskunluğunda, bir koğuşun duvarlarında yankılanıyor. Aynı sofrada kurulan dostluklar, sırlar, kayıplar ve hayaller… Zaman, sadece geçen bir şey değil; kimi için unutuş, kimi için sonsuz bir bekleyiştir. Bu romanda ne her acı konuşuluyor, ne de her sevgi karşılık buluyor. Ama her biri hissediliyor. Koğuş 52, unutmakla hatırlamak arasındaki ince çizgide yürüyenlerin, birbirine tutunarak karanlığa karşı yaktığı bir ışıktır. Ve bazı ışıklar, sönmez.

Tutsak:bur avukatım ve adaleti savunmak istiyordum fakat bir hatam yüzünden hapishaneye düşmüştüm ama hapishanede bir mahkumla tanıştım ve hayatım değişti.

Müebbet ve idama mahkûm edilmiş suçlular için ruhsal destek verilmek üzere bir psikiyatrist atanır. Psikiyatrist olan Funda, idama mahkûm edilmiş bir adam ile bütün doğru bildiklerinin yanlış olduğunu sorgulamaya başlar. Seanslar sonucun da Funda, ölüme kısa bir zamanı kalan bu adama bir şeyler hissetmeye başlar.

Birgün daha kilit altında uyandım. İdamıma kaç gün veya kaç saat kaldığı hakkında hiçbir fikrim yoktu. Büyük bir belirsizlik ve bıkkınlık arasında kalmıştım. Bıkmış vaziyetteydim. Her an her şey olabilir her an bu ızdıraptan kurtulabilirdim. 6 gündür birkaç parça kuru ekmek ve sudan başka hiçbir şey verilmeden soğuk zindanda tutulmuştum. Üstelik sorun çıkarmamam için tek hücreye konulmuş olmam da cabasıydı. Bu ise bana daha büyük bir ceza olmuştu. YALNIZLIK... Ben normal bir gençtim , hala öyle hissediyorum , gezmeyi sosyalleşmeyi severdim ta ki o güne kadar...

Ülkede mahsur kalmış Nia ülekeden çıkmak için kralın oğlu ile evleniri ve aşkları başlar