Hogwarts, karanlık sırlarla örülmüş duvarlarına alışkındır ama Shivani Darcelle onlardan biri değildi. O, duvarların içine işlediği yankılardan biriydi. Beauxbatons’dan “özel bir sebeple” atılmış, sustuğunda bile tehdit gibi duran bir kız… Gözlerini kaçırmayan, cevap vermeyen ama hep bilen biri. Ve Tom Riddle,sorulara ihtiyacı olmayan, cevapları kontrol etmek isteyen çocuk. İkisi de eksikti. İkisi de fazlaydı. Yasak bilgilerin arasında, geçmişin fısıltılarında ve gecenin sessizliğinde birbirlerini çözmeye başladılar. Ama bazı bağlar çözülmez. Sadece derinleşir. Sessizlik onlar için bir sınavdı. Ve kim önce nefes alırsa, kaybedecekti.

"Bir kızın kalbi bir prensin hiçliğini yok edebilir mi?" Selia Bluesie, kralların soyundan gelmiyor.Ne altın bir tahtı,ne de bir kehaneti var.O sadece gri saçlarıyla sıradan bir kız gibi görünse de içinde taşıdığı güç krallıkları yeniden oynatacak kadar tehlikeli.Çünkü onun gücü bir elementten değil "dengeden" doğuyor.Reversia Kraliyet Akademisi`nde herkes bir elementle kutsanır;Ateş,Su,Güneş,Doğa,Fırtına gibi...Ama bazıları Hiçlik`e sürgün edilir.Ve Selira, tam da bu düzenin ortasına düşer. Auren Dravenheart;Iras prensi.Annesinin gözlerinde sönen ışığı izledikten sonra hiçliğe gömülmüştür,o artık hissetmeyen sevemeyen yok eden bir varlıktır.Ama Selira`nın kalbi bu karanlığa meydan okuyacak kadar cesurdur. Bir yanda akademideki güç oyunları,soyluların ihanetleri ve kehanetler... Diğer yanda Selira`nın sevgi ile Auren`in içindeki hiçliği yok etme savaşı. Bu sadece bir savaş değil bu dengeyi yeniden kuracak bir "kalbin uyanışı

“Çiçek açmayan bir diyarda neden vazon var?” Diye sordu parmak uçlarını dokundurduğu mermer vazoya bakarken. Ne basit bir soruydu yine de cevabı eğer bir kalbim olsaydı onu kırardı. “Çiçeklerin varlığını unutmamak için.”

“Yalnızlık, bir insanın taşıyabileceğinden daha ağır olduğunda, gökyüzü bile yere çakılır.” 24 yaşında, hayata karşı küçük, iç dünyasında sonsuz bir kadın… Yalnız bir odada, kahvesi soğumuşken bile yazmaya devam eden, her cümlesinde biraz daha kendini arayan bir yazar. Dibe Vuran Gökyüzü, içe dönük bir yolculuğun, sessiz bir çığlığın, görünmeyen savaşların romanı. Hayallerin tozlandığı, umutların kapı aralığından dışarı kaçtığı bu hikâyede; hiçbir şey büyük bir olayla başlamıyor… Çünkü bazı insanlar büyük savaşlar vermeden de tükenebiliyor. Belki de bu romanı sen yazmadın. Ama sayfalarına dokunduğunda, kendinden bir şey bulacaksın.