❝Bazen hemen karşımda olmasına rağmen bir dağın tepesindeymiş gibi bakardım ona. Yüksekti ve ona bakmak başımı hep dik tutmak demekti.❞ Yalnızca kalemler, kapılar, saatler, kalpler kırılmaz; bir yerde duymuştum, hafızalar da kırılgandır diyordu. Ve her şey bir rüyaymış diye biten hikayelere inat her şey bir rüyaymış ile başlıyoruz. Geçmiş ve geleceğin belirsizlikle perçinlendiği bir noktada başlıyor bu hikaye, gerçek ve rüyanın ayırt edilemediği o soluk çizgide. Belki de unutulan gerçeklerin bir rüyada kendini hatırlatmasında sonu gelmeyecek olan, kendi kendini her defa baştan yaratacak sevginin parmağı vardır...