SAVAŞ... Neydi savaş? Savaş sadece ülkeler arasında mı olurdu? İnsan kendiyle savaşamaz mıydı? Ben, Gölge Timi`nin komutanı Kıdemli Üst Teğmen Ekin Ulukurt. Doğduğum günden beri kendimle savaşı yorum. Kendimle olan bu savaşımı dindirmek için asker oldum, özel kuvvetlere katıldım ve vatanım için savaşmaya başladım. Ama zamanla şunu anladım ki; ben kendimi sevmeyi öğrenene kadar bu savaş asla bitmeyecek. Fakat... Aile sevgisi görmeyen biri kendini nasıl sevebilir ki? En önemlisi, bir başkasını nasıl sevebilir? Ben de bilmiyorum. Kimse beni sevmedi ki ben kendimi seveyim. Sevgi görmedim ki nasıl bir başkasını seveyim? Zaten biri beni neden sevsin ki?.. --- Travmaları yüzden kendiyle savaşan bu savaşta Gölgesinde kaybolupta yenilen genç bir kadın ve ona yardım etmeye çalırken kendi gölgesinde kaybolan genç bir adam

Bir kadın asker ama kimse onun asker olduğunu bilmiyor herkez onu doktor sanıyor birgüm bir timle kaçırılıyor ve olaylar başlıyor

Irak`a görev için giden doktor İzem Karaca`nın beklenmedik bir şekilde karşılaştığı geçmiş ve tepetaklak olan hayatı, Ardında bıraktığı enkazın tekrar en başına geri dönmesi.

Meyra,babasının yardımları ve fedakarlıkları sayesinde gelecekteki kahramanını bulmuştu. Alpay,hayatın acımasızlığına rağmen elini tutup kaldıran insanlara minnet duyuyordu. Yavuz Ada`nın sayesinde hayatın acımasızlığı arasında hayatında güller açan kişiyi bulmuştu. BİR ASTSUBAY KIDEMLİ BAŞÇAVUŞ VE ANAOKULU ÖĞRETMENİ AŞKI "Sen sadece sen değilsin; bensin,benimsin,bendesin." 2.Kurgum Parıldayan Işık sizlerle "Ben seninle mutsuzluğa bile varım Meyra"

Kıdemli Yüzbaşı Eftelya Lakabı gibi, ARMİNA ; Cesur ve Korkusuz Bu hikayede Eftelya`nın hayatını okuyacaksınız Gerçek Ailem ve Abiler Kurgusu / Asker Kurgusu / Aşk Kurgusu vardır ~~~~ O inatla dudaklarıma bakarken, ben gözlerimi mavilerinden ayırmadım. "Bu hikayede en büyük kararı verecek olan sensin. Ben askerim, her an şehit olabilirim. Belki de umutla kurduğun hikayemiz hiç yaşanmadan bitebilir. Buna rağmen hala kararın aynı mı?" Dudaklarımda olan dikkatli bakışları gözlerimi buldu. "Ben seni ölümüne seviyorum, mesleğin beni sana karşı daha da hayran yapmışken vazgeçmem imkansız. Aksine, vatanı için savaşan bir sevdiğim şehit olduğu için daha çok gururlanırım... Bizim hikayemiz daha yeni başlıyor Deniz Kızı. Şimdi sana soruyorum. Senin denizin, yaşama sebebin olmama izin verir misin?" ~~~~ - Hikayem bütün herşeyiyle bana aittir - ( Acemi kaleminden yazıldığını unutmayın )

> “Onu ‘Deniz’ diye çağıran kalmamıştı… Çünkü o artık bir timin umudu, bir halkın emaneti, bir bayrağın gölgesiydi. O artık Sancak Kızı’ydı.” Anne ve babasını küçük yaşta bir çatışmada kaybetti. Mezarsız büyüdü. Silah sesleri ninnisi, karargâh odaları evi oldu. Yaraları sardı, ama izi hep kaldı. Şimdi geçmişiyle yüzleşme zamanı. Katilleri karşısında, timi arkasında, görevler üstünde bir yük: İntikam mı, onur mu? Yoksa kendini affetmek mi? “Sancak Kızı”, sadece bir savaşın değil; bir kız çocuğunun sessiz çığlığının, onurlu direnişinin ve yaralı kalbinin hikâyesi… Sana verdiğim söz kadar keskinim, Vatan da sen de emanetimsin.