Bu kitabın devamınıda ben yazmaya karar verdim

Defne, elinde kahvesiyle kampüsün önündeki bankta oturuyordu. İnsanlar koşturuyor, çantalarını topluyor, birbirleriyle sohbet ediyordu. O da telefonuna bakıp yarım bıraktığı notlarını kontrol etti. Yanından geçen birkaç öğrenci gülüşerek yanından geçti. Defne, kahvesinden bir yudum aldı ve kafasını salladı: “Tamam, her şey normal.” Ama işte bazen, normal günler tam olarak öyle kalmazdı.