Geçmişte, uçurumun ucunda başlayan karşılaşma ve yıllar sonra aynı yerde farklı olaylara kapı aralayacak kayalıklar... Mesaj atan kişi tarafından öğrenilen gerçekler, büyük yıkımın başlangıcı sayılacaktı.

Bora ve Gülçin, ateşle barut, Yaklaştıkça yanar, kavrulur umut. İhanet, intikam, aşk ve hüsran, Paris sokaklarında yankılanan ferman. Gökçe ve Altay, kaderin sesi, Birleşir yolları, aşkın nefesi. Kurşunlar susmaz, gölgeler dans, Geçmişin yarası, derin bir sans. Karanlık çöker, son oyun başlar, İhanet, dostluk, kim dost kim düşman? Paris`te son kurşun, yazgıyı yazar, Ya aşk kazanır ya da intikam!

Kusursuz görünen ve rüyaları andıracak türen ilişkiler olur ya hani, ben o rüyadan uyandım. Kusursuz bildiğim aşık olduğum adamın gerçek yüzünü gördüm. Bizim ilişkimiz hastalıklıydı. O kendisi gibi beni de delirtmişti.

Bir sefer de yıkılmış hayat toplanır mıydı? Üstüne defalarca basıp geçilen hayatı toparlayabilir mi insan? Acımasızca yıkılan taşlar yerine oturmaz mıydı bir daha? Tekrar tekrar deneyerek inşa edemez miydik yıkılan hayatımızı? Tüm hayatın bir anda değişir miydi? Geçmişin izleri aniden ortaya çıkarsa ne olurdu? O izler silinmez miydi? Yalanlar ve gerçekler arasında ki ince köprü seçimimizi yapmadan yıkılır mıydı? İki kişi,iki yol vardı… Birinci yol, kör gözler yalanları gördü ve onlara sıkıca sarıldı. İkinci yol, uyanık gözler gerçekleri gördü ve onlara sıkıca sarıldı. Peki ya bu iki yol kesişirse ne olurdu? Vazgeçmek zorunda kaldığı yoldan vazgeçer miydi? Vazgeçmek zorundasın ama vazgeçemiyorsun Bu hikayede Kadir ve Melisa vazgeçen ve vazgeçmeyen olacaktı… “Vazgeçmek mi? Vazgeçmemek mi?”