Kelebek kazanın altındaki ateşin ışığına geldi.Işığı görünce ateşin içine girdi.Bir kere,iki kere,üç kere...defalarca.Onu engellemek istedi ama kanatlarına vuran alevlere rağmen kelebek yine de ateşe girdi.Sırf ışığa olan bağlılığı için.Yanacağını bile bile.Halbuki bu güne ne zorluklarla gelmişti.Sadece kendi tabuları içerisinde yaşamaya mecbur bir hayvanken vakti geldiğinde kendine ördüğü kozada kendine yazılmış bambaşka,daha özgür,daha mutlu bir hayat olduğunu bilip umutlanmıştı.Ama bilseydi ona yeni hayatının verdiği onca iyilik karşılığında bir ışık uğruna bütün hayatını feda etme cesaretini de vereceğini o tırtıl hiç kozaya yatar mıydı o zaman?