Aslında bazı hayatlar vardır ki sanki kaderi daha doğmadan karamsar yazılmış. Sadece herşey yolunda gitsin istersin... herşey olumlu olsun ve zorluklarla uğraşmak istemezsin... Sahra aslında bu olumsuzluklara rağmen gülmeyi başarmanın vücut bulmuş haliydi. Sahra en kurak topraklarda bile yeşermeyi başaran bir fidan gibiydi. En büyük okyanusta bile dalgalara karşı savaşan bir yosun gibiydi. Atlas ise okyanusların en karanlık merkezi gibiydi. Atlas yağmurlu hava da bile susuz kalmış bir bitki gibiydi. İkisi de bu hale nasıl geldi? Birbirlerini iyileştirebilecekler mi?