Ölüm beni üç gece kucağında salladı; dördüncü gece öfkenin göğsüne bıraktı. Öfke beni üç gece emzirdi, yedinci gece sevgi beni alıp annemin rahmine koydu. İkinci kez doğduğumda umut bana dokunmak istedi; ama ölüm buna hiç izin vermedi. Çek dedi; ellerini kim doğurursa doğursun, o benim çocuğum; benim kucağımda uyudu, kardeşimin sütüyle büyüdü.