Qaranlıqdan qorxan bir qız və onu ölüm yuvasına məhkum edən bir adam. Qızın aydınlığı və adamın qaranlığı. Məğlub olanın öldüyü bir qəfəs döyüşündə bir ilk olacaqdı. Sevənlər qarşı-qarşıya gələrsə, bu döyüşdə bir deyil iki insan ölərdi... Bizimki kimsəsizlikdən çıxış yolu idi. Bizimki sevgi, eşq və eşqlə nifrət idi. O sevgiyi bilmir, biz eşqi anlamırdıq. Bizimki eşq idimi? İnsanların bu qədər ucaltdığı eşq bu qədər iyrəncliyin, çirkəfliyin içində ola bilməzdi. Bəlkə də tam əksi, bu qədər iyrəncliyin içində bizi yaşadan eşq idi. Yaşadan eşq, həyatda tutan intiqam alovu idi. Amma bizi "biz" etməyi bacarmayan isə biz idik...