Siz: Sevsen beni. Siz: Öpsen güzelce, bütün yaralarım kapanacak. Siz: Ama yapmıyorsun. Siz: Neden yapmıyorsun? 🖤: Çünkü seni tanımıyorum amına koyayım!

Hikayeler üçe ayrılırdı. Giriş. Gelişme ve sonuç. Giriş korkutucu olmuştu. Düşünülmesi gereken bir konuydu. Herşeyi düşünmek tartmak gerekirdi. Ama kabul etmekten de başka çaren de olmaz. Böyle olurdu zaten yapmak zorundasın ama yapmamalısın. Gelişme ise her zaman iyi geçerdi. Mutlu. Hayaller gerçekleşiyor gibi. Bütün mutluluklar vardır. İçinde ayrı bir sevinç yaşarsın. Mutlu aile tablosu. Sonuç ise her zaman korkunç tu. Kendinizi bir ucurumun kenarında hayal edin. Atlamak istemezsiniz ama atlamaktan başka çareniz yok. Korkarsınız ama bunun hiçbir faydası olmaz. Benim hayatım o şekilde devam etmişti. Korkmustum önce atlamaya. Ama anlamıştım. Havada süzülürken mutlu olmuştum. Korkacak bir şey de yokmuş demiştim. Ama sonuç belliydi. Bu uçurumun dibi zifiri karanlıktı. Ve o karanlık beni içerisine yutmak için hazırlanıyordu. Mutluluğum bir anda yok olmuş ve o karanlıkta hapis olmuştum. Ben Ezel Solmaz Havada süzülürken kurduğum hayaller benimle beraber zifiri karanlıkta yok olmuştu.

Genç adamın bir suçu yoktu ama suçu olmadığı taktirde bedel ödemeye mahkum edilmişti. Ne kimseye anlatabiliyordu. Ne de çözüm bulabiliyordu. Peki adam dayanamazken kadın yapabilirmiydi. Kadın yorgundu. Ama buna rağmen gülebiliyordu. O böyleydi. Peki nereye kadar dayanabilirdi. Kalbi ne zaman isyan ederdi. Adam hata yaptı ve kadın gitti. Kadın geldi bu sefer de adam bitti. Ezel ve Berzan`ın hikayesi. "Bazı hatalar gitmek gerektirir. Bu güçsüzlük değil tamamen güç toplamak içindir. Tıpkı Ezel`in yaptığı gibi." Not:Arkadaşlar hikayemin asıl konusu intikama dayalıdır.

Çalıştığı yerdeki patronu

Ezel, doktorluk yapmak için gittiği Hakkarinin Yüksekova ilçesinde başına gelenler. Umarım beğenirsiniz...😘