Bazı hikayeler, gökyüzünden kopup düşen bir yıldız gibi başlar: göz alıcı, büyüleyici, ulaşılmaz. İnsan o ışığa bakarken unutur ki yıldız tozu ellerine değdiğinde yumuşak bir masal gibi dağılmaz… Keskin, soğuk, ince cam kırıklrı gibi saplanır tenine. Kimi zaman ellerini kanatır, kimi zaman kalbinin en erin yerini. Ve bu kesiklerin izi, zamanla kaybolmak yerine daha da derinleşir. Çünkü bazı yıldızlar düşerken yalnızca gökyüzünü değil, yerin yedi kat altını da alevlendirir; kimi hayatları bir anda söndürür, kimilerini ise geri dönülemez bir yangının ortasında bırakır.