Kötüleri kötülük yapmadan önce cezalandıran bir elçiydi gelecekte yapılacak olan hataları şimdi cezalandıracak olan oydu gaddar ve merhametsizdi merhamet ederse kötüleri kim cezalandıracaktı onların canını kim alacaktı Bütün taşları alt üst edecek o gün dünyaya bir kızı cezalandırmaya gitmişti lakin Gramor bir çift yeşil göze tutulmuştu

"Kahanetin Gölgesi" Elementlerin uyanışıyla yazılmış bir kader... Aetherra — sisler içinde kaybolmuş, büyüyle örülmüş bir ülke. Yıllar süren sessizliğin ardından, büyüsüzlerin ülkesinden gelen bir saldırıyla yeniden alevlenir. Ama hiç kimse, savaşın kaderini belirleyecek kişinin sıradan bir kız olduğunu tahmin etmezdi. Elira, doğada ot toplayıp,iyileştirmekten başka bir amacı olmayan genç bir kızdır. Gücünün ne olduğunu bilmeden yaşarken, kader onu Aetherra`nın güçlü lorduyla karşı karşıya getirir. Onun kim olduğunu bilmeden, ardında bir gizemi takip eder... Fakat her adımı, gerçeğe biraz daha yaklaşmasına sebep olur. Ve gerçek... sadece onun değil, iki ülkenin de kaderini değiştirecek kadar güçlüdür. Şimdi Elira, kendi halkıyla büyülü topraklar arasında bir seçim yapmak zorunda. Ama gözleri hırsla kör olmuş bir ulusa karşı, tek bir kalbin ateşi yeterli olacak mı? Ya da ölümden kurtulabilecek mi?

"...Acaba varoluşu tamamen acı sırlarla mı doluydu? Çözülmesi gereken bir sır mıydı yoksa açılmaması gereken bir günlük müydü?..."

Soğuk bir rüzgar, taşların arasından süzülerek harabelerin üstüne serpilen külü savurdu. Ay ışığı, paramparça sütunların gölgelerini yere düşürüyor, zamanın unuttuğu bu toprakları sessiz bir lanetin içinde bırakıyordu. Amara, ağır adımlarla ilerledi. Çıplak ayakları, taşların soğuk yüzeyine dokunduğunda içini garip bir his kapladı. Buraya ilk kez geliyordu ama bir şekilde biliyordu… Burası, bir zamanlar onun eviydi. Siyah kelebeklerden geriye hiçbir iz kalmamıştı. Ama biliyordu; onlar hala buradaydı. Küllerin, toprağın, duvarların içinde saklanıyor, zamanı geldiğinde yeniden dans etmeyi bekliyorlardı. O, kelebeklerin yarattığı felaketin doğduğu topraklarda duruyordu. Boynunda asılı olan kolyeden bir mühür çıkardı. Karanlıkta soluk soluk parlayan bu mühür, ona geçmişten kalan tek şeydi. Parmaklarını onun soğuk yüzeyinde gezdirdiğinde, bir fısıltı duydu. Rüzgar mıydı? Yoksa geçmişin yankıları mı? Arkasını döndüğünde gölgelerin arasında beliren siyah bir siluet gördü. Tanıdığı bir yüz… ya da tanıması gereken biri. “Beni hatırla.” Sesi rüzgarın içinde kayboldu, ama Amara’nın içindeki boşluğu bir anlığına bile olsa doldurdu. O gece, rüyasında kanla dolu bir havuz gördü. Ve kelebeğin, siyah kanatlarını açarak dans etmeye başladığını…

Bir şirket, üç örgüt onlarca kişinin hayatını yalan yapabilir miydi? Hayır yapmazdı hepiniz cevabı evet olarak bekliyordunuz ama hayır şirkette yalan olmazdı. Yeni bi operasyon, Büyük elçinin psikiyatris kızı Elis Atasoy, birinci örgütün lideri Akgün Ayaz Demirkan. Ve hikaye burda başlar ama sonunu kimse bilmez çünkü yazar son sayfayı yırtıp atmıştır, ama merak etmeyin son sayfayı yazacak bir kişi vardır son sayfayı kimin yazacağı ise sonda belli olur.