“Bazı hikâyeler cezaevinde değil, yıldızların altında başlar.” Bir ülkenin unuttuğu adalet, bir kadının hafızasında, bir adamın suskunluğunda, bir koğuşun duvarlarında yankılanıyor. Aynı sofrada kurulan dostluklar, sırlar, kayıplar ve hayaller… Zaman, sadece geçen bir şey değil; kimi için unutuş, kimi için sonsuz bir bekleyiştir. Bu romanda ne her acı konuşuluyor, ne de her sevgi karşılık buluyor. Ama her biri hissediliyor. Koğuş 52, unutmakla hatırlamak arasındaki ince çizgide yürüyenlerin, birbirine tutunarak karanlığa karşı yaktığı bir ışıktır. Ve bazı ışıklar, sönmez.