Ben… Astrid. Astrid Faeloria. Diyarın laneti, Tanrıların borçlu olduğu tek varlık. Sadece doğmakla suçlandım; hiçbir şey yapmamama rağmen yok edilmek istendim. Şimdi… gerçek bir laneti, gerçek bir yıkımı göstereceğim. Çünkü ben, halkı sarsan, kaderi kendi elleriyle yazan, küllerinden doğan tek kızım. Toprağın sesini duyuyorum, suyun hırçınlığını hissediyorum, havanın çırpınışlarını tadabiliyorum, ateşin öfkesini görüyorum... Bundan sonra nefesimi sonlandıranlara nefes aldırmayacağım. Çünkü artık nefes almayı öğrendim...

Bu kitap kesinlikle en sağlam kurgum olacak. Ama şimdi yazmayacağım henüz hazırlık aşamasında...

Ejderhalar, büyücüler ve insanların zamanında; İnsan Kral Eitan ülkesi kıtadan ayrılmaya yüz tutarken ilmek ilmek işlediği planını uygulamaya koyulur. Güneyin, büyücülerin, ejderhaların ve yaratıkların kraliçesi Eliora`yı devirmek için hazırlıklarını tamamlayıp yanına çektiği kalpleri kara büyücüler ile Kraliçe`yi tahttan indirir. Şehrin çevresini surlarla çevirip büyüyle bir fanus inşa ettirir. Yıllarca süren hükümdarlığı halka açlık ve sefaletten başka bir şey vermedi. Zenginlik, şöhret, her şey her zaman onundu. Büyüyle kutsanmış toprakların Kadim büyücüsü Eliora, ejderha ile bağlanmış ölümsüz bir büyücüydü. Kadim Tanrılar ve Tanrıçalar tarafından korunmaya alınan Eliora uyanmak için zamanını bekliyordu. Zamanı geldiğinde... Sonu olacaktı lanetli insanların.

Savaşın, ateşin, entrikaların, ölümün, taht oyunlarının ve vahşetin kol gezdirdiği bir dünyada, imkansız bir aşk hikayesi yeşerebilir mi? Yoksa efsaneler arasında kaybolup giden her yitik masal gibi, bu aşkın kahramanlarıda mı unutulur Sonsuza dek? Yıllar önce, henüz söylentiler ve efsaneler, söylenen ve anlatılan masallar tazeyken, bir Şovalye dünyaya geldi; Kaderinde bronz kılıcıyla kan dökmek olan ve tüm kutsal duygulardan muaf tutulmuş bir Savaşçı... Ona Roland, dediler ve henüz çocukken yazdılar alın yazısını; Cesurca savaşmak. Gel gör ki, aşkın zayıflık olarak, Savaşanların ise tüm masum hislerden uzak tutulduğu bu diyarda, ölümcül bir hata yaptı Şovalye; Aşık oldu. Hemde imkansız olduğunu bile bile; Kralın Kızına. Onun aşkına tüm tutkusu ve masumiyetiyle karşılık veren kadın, Mariposa idi. Kadın, Savaşın ve kanın ardında kılıç tutan parmakların aşk romanlarının sayfalarını çevirebileceğini, kanlı ellerin bile çiçekler dikebileceğini öğretti Şovalyeye ve onun gerçeklerden kaçtığı herşeyi oldu. Fakat sonra, adı gibi, bir kelebek misali kanat çırpıp uzaklaştı Roland`ın ellerinden. Aşkını kaybeden Şövalye, sürgün edildi ve ebediyen uzaklaştırıldı krallıktan ama sevdiği kadının anu ayrılışı yüreğinde kör alevler gibi yanarken kendine bir söz verdi; Ondan Aşkını çalan tüm diyardan günün birinde intikam almaya yemin etti...