Bir evlilikle başladı. Ama bu evlilik aşk için değil, suçun tam ortasına sızmak içindi. Kerem Arslan, bir örgütün kalbine girmek için kendi hayatından vazgeçmeyi kabul etti. Yeni bir kimlik, yeni bir soyadı ve herkesin gözü önünde yapılmış sahte bir nikâh. Defne Karahan içinse bu evlilik, ailesinin karanlık mirasını taşımaya devam etmenin başka bir yoluydu. Güçlü görünmesi gerekiyordu. İtaatkâr. Sessiz. Ama ikisinin de hesaba katmadığı bir şey vardı: Bir zamanlar birbirlerini sevmiş olmaları. Yıllar önce yarım kalan bir çocukluk aşkı, şimdi aynı yatakta, aynı soyadının altında yeniden nefes alıyordu. Her bakış tehlikeydi. Her dokunuş delil. Her arzu ölüm fermanı olabilirdi. Çünkü bu evlilik izleniyordu. Çünkü aşk yasaktı. Çünkü biri rolünü unutursa, ikisi de yok olacaktı. Tenimdeki Yalan, sahte kimlikler arasında sıkışmış bir aşkı, bedende taşınan sırları, nikâh masasında verilen yalan sözlerin altında büyüyen gerçek tutkuyu anlatıyor. Bu romanda aşk masum değil. Bu romanda evlilik güvenli değil. Bu romanda herkesin bir rolü var… ama ten yalan söylemiyor.