"Bir şey söyle Gülşehide!" Uzun zaman sonra sevdiği adam tarafından ismi telaffuz edilince içinden bir şeyler kopup gitmişti sanki. Duyduğu çatırtı, yüreğinden ayrılan buz parçasına ait olmalıydı. Bakışlarını genç adamın yüzüne tırmandırdı. Hiçbir zaman uzun uzun bakamadığı yüzün her santiminde öfke belirtisi vardı, gözleri ise ayrı bir hikayeydi. Son cümlesindeki ses tonundan da anlayabildiği üzere kırgın ve bitkin bir adamın gözleriydi bunlar. Genç adamın bakışlarını çekmemesinden cesaret alarak iki alev çukurundan çekemedi gözlerini. Şimdiye kadar bunu yapmaktan hep haya etmişti. Ama yiğitliği kadar iffetine ve ahlakına da şahit olduğu adam bakışlarını çekmeyerek ona bir şeyler anlatmak ister gibiyken nasıl çekebilirdi bakışlarını? Harelerinin güzelliği yutkunmasına sebep oldu, bir an tüm yaşananları unutarak baktı genç adama. Sevdiğine kavuşmuş bir kadın gibi, birazdan gülümseyecekler ve birbirlerine sımsıkı sarılacaklarmış gibi baktı. Aklından geçenler onu şaşırtırken adamın bakışlarının da bir anlığına yumuşadığını fark etmişti. Evet, o da onun gibi hissetmiş olmalıydı. Hayır, bu kendini kandırmaktan başka bir şey değildi. Cihangir ona karşı filizlenen hislerini koparıp atalı çok olmuş olmalıydı. Kim kendisini bırakıp giden bir kadını hayırla yâd ederdi ki? İstiğfar çekerek bakışlarını önüne indirdi ve bu efsunlu ana son verdi. Cihangir odadan çıkmak üzere hareketlendi. Onunla konuşmak isterken, olanları anlatıp bir mazeret sunsun ve yüreğindeki yerine geri konsun isterken Gülşehide`nin aralarına ördüğü duvar buna mani oluyordu. Ne ileri gidebiliyordu ne geri. Konuşmadığı yetmiyormuş gibi bir de sevdasını hararetlendiren bakışlar atıyordu ona. Derdi neydi bu kadının? Tekrar sinirlendiğini hissediyordu ancak bu sefer siniri kendisineydi. Kadının onun yüreğindeki yeri değişmemişti ki. Kadının yapacağı açıklama ancak zihnindeki dengeleri düzeltebilirdi. Boğazını temizledi. "Şimdi gidiyorum, tekrar geleceğim." dedi. "Yalnız kalacağın bu süre zarfında sorularıma vereceğin cevapları düşünmek için yeterince fırsatın olacak." Kapıdan çıkmadan önce son bir şey söylemek için masanın üstünde elleri ile oynayan kadına döndü. Gülşehide baksaydı, adamın boynundaki hareketlenmeye şahit olacaktı. "Bir dahakine bu kadar tahammülkâr olmayacağım, Gülşehide."