Yastığımın altındaki küçük el fenerini tek elime alıp diğer elimle kitabımın sayfalarını araladım. Sesler odaklanmamı zorlaştırsa da sorun değildi. Hayatımın fon müziği onların kavgalarıydı sonuçta. Bir süre sonra beklediğim olmuş ev sessizliğe gömülmüştü. Mırıldandığım çocuk ninnisiyle kitabı kapatıp kafamı yorganın dışına çıkardım. Sırtımı yatağımın başlığına yaslayıp bakışlarımı hala ellerimde tuttuğum kitaba indirdim. Koparmaktan kanayan tırnak etlerimin kanı, kitabın kapağını kirletmişti.

 Ağlamaya başladım. Kitabımın kapağı kirlendiği için...


Bu kaderimdi, benim kaderim kocam olarak hayatımın sonuna kadar birlikte olacağım adamın kaderiydi... Bu kaderi ben seçmemiştim. Babamin hatalarının sonucuydu her şey; evliliğimiz, zorla giydiğim o gelinlik Boran Aslanoğlu buraların en büyük aşiretinin tek varisi ve ben onunla evlenmek zorunda kaldım... Hiç tanımadığım bir adamla, hiç tanımadığım bir evde yaşamak zorundayım artık

Üvey abisinin ölümüyle başlayan talihsizlikler bir bir Ceylan’ı takip etmeye ve etrafında kim barsa zarar görmesine nerden oluyordu.

İçinde bolca cinayet olan bir kitap

Yaşarken ölebilir miydi insan? Ben kaç defa ölüp yeniden dirilmiştim? Yaşıyordum,bir ölüden farksız nefes alıyordum.Düşmüştüm,sürünmekten başka bir şey yapmıyordum.Çabalıyorum,olduğum yerde dönüp duruyorum. Bana neler oluyor? Ölüyor muydum yoksa sürünmeye devam mı ediyordum?

Cantuğ ve Ceylan`ın hikayesi...

İçine girmeden dışına çıkamazsın

Ceylan ve Ozan bu hikayesi sizlerle

"Yaralara yıldız çiziliyormuş. Ben yıldız çizemem ama öpeyim geçsin."

Hayatını sessiz sakin bir şekilde geçiren Ceylan bir gün kaçırılır. "Neden burdayım ben?" "Bana ait olduğun için burdasın."