Bir ölüm ve bir enkazı aldı içine sessizlik, sonra onu büyüttü ve bir kız çocuğunun saçlarına serpti yıldızlar. Adına Ayperi değil Lavinia dedi karanlık kalpler, soy adına da Niran değil, Soylu dediler. O kız çocuğu büyüdü, hayır büyütülmedi. Büyüdü. İlk adımlarını attı, annesi ve babası yoktu. İlk kez beş yaşındayken konuştu o da tek bir kelimeydi; Git. Annesi ve babası yanında değildi, olsaydı zaten ilk kelimesi ne bu kadar geç olurdu ne de "Git" olurdu. Sonra okula başladı, arkadaşı olmadı çünkü sustu. Konuşmayı çok nadir tercih etti, anne ve babası yine yoktu yanında. Sonra sessizlik o oldu; Lavinia Soylu. Hayır çizemezsin üstünü, yerine yazamazsın; Ayperi Niran. Çünkü o büyüdü, daha çok büyüdü Lavinia Soylu olarak büyüdü, babası onu magazin kanallarından izledi, yanına gidemedi, elini tutamadı. Lavinia`da onu gördü televizyonda ama babası olduğunu bile bilemedi. O Lavinia Soylu dedi herkes, Şeref Soylunun torunu. Babası yok. Annesi yok. O Lavinia Soylu, annesi Lavin Soylu`nun kaderi çeyizi olan kadın... mı?