Yüzbaşı`nın Portresi`nin yan karakter kitabıdır... Üsteğmen İlteriş Yıldırım, hayatı ciddiye almayan, geçmişi ardında bırakmış, umursamaz bir adamdı. Ta ki en yakın dostu, Yüzbaşı Altay Öztürk’ün şehit haberini yolda alana kadar… O an, her şey değişti. Ne cenazesine yetişebildi ne de geride bıraktığı hamile eşine destek olabildi. Görevi onu başka bir yola sürüklerken, zihninde anılar sıralandı: bir gece yarısı içilen acı kahve, savaşın ortasında paylaşılan dostluk, eksik kalmış cümleler… Bazı yaslar bağırarak değil, susarak tutulur. Bazı kayıplar, insanın içinde derin bir boşluk açar. Ve bazı emirler, bir ölümün ardından bile geridekileri ayakta tutar: "Yola devam et."

Annesi ile babasının boşanması üzerine annesinin memleketi olan Slovenya`ya dönmek zorunda kalan Alena Majcen, arkasında arkadaşlarını ve aşkını bırakıyordu. Bunların ağırlığıyla ve ona yaşatacağı zorluklarla ise henüz yüzleşmemişti... "Ljubezen moja. " dediğimde bana anlamaz gözlerle baktı ve "Ne dedin ? " diye sordu. Gülümseyip "Ay dedim." diye cevap verdim. Aslında seni seviyorum demekti...