Bazı hikâyeler sessiz başlar. Bir yumruğun sesiyle, bir zincirin yankısıyla, bir kardeşin son nefesiyle... Avzem, çocukluğundan kalan gölgelerle yaşamayı öğrenmiş bir kız. Sezer, kendi karanlığında bile başkasını aydınlatabilecek bir adam. İkisi, birbirine çarpan iki yaralı ruh - biri sessiz bir çığlık, diğeri bir çığ gibi yıkıcı. Aşk, bazen iyileştirmez. Bazen sadece kalbi yakar, küle çevirir, ama o küllerden yeni bir ben doğar. Avzem ve Sezer`in hikayesi bir mutlu sonun değil, bir tamamlanışın hikayesidir. Çünkü bazı kalpler iyileşmez, sadece birbirinde yaşamaya devam eder. "Ben ışığı senden öğrendim ama karanlığımı da en çok seninle sevdim."✨