“İnsan; varken yok olmaya, yokken de var olmaya mahkûmdu. Yoktum var oldum, varım yok oluyorum. Aras ile tanışmak, onunla bir hayata adım atmak ve sevgili olmak, daha da güzeli evlenmek ve bir yuva sahibi olmak çok güzeldi. İçinde onun olduğu her şey mükemmeldi. Bilmiyorum. Beni sevmesini seviyordum ancak en sevdiğim şeylerden biri de benim gibi çaresiz birisinin çaresi olmayı denemesiydi.”