Senin gözünde sadece seni hırsları için isteyen bir kadınım değil mi? Öyleyim, biliyorum! Ya da şımarık bir zengin kız çocuğuyum değil mi? Ama öyle değil Alparslan, ben seni gördüğüm ilk an vuruldum. Dört ya da beş yaşlarındaydım. Annem ve babam yaşıyordu. Bana misafir geleceklerini söyleyince umursamamıştım bile ama sonra seni gördüm. Çok küçüktüm ama tek hatırladığım o yaşta bile seni görünce kalbimin hızlı atmaya başlamasıydı. Ben bu sözü verdim vermesine ama sen bir kere bile beni sevmedin! Senin hayatında her zaman silmek istediğin bir leke gibiydim!

Elinde tuttuğu silah titreyerek havaya kalktı. Derin bir nefes verdi. Ela gözleri yavaşça gözlerimle buluştu. Ve o saniye tetiği çekti. Silahtan çıkan kurşun sağ göğüsümü delip geçti. Vücuduma yayılan acı onun gözlerinde gördüğüm duygu kadar ağır değildi. Pişmandı, gözlerinde gördüğüm tek şey koca bir pişmanlıktı. Hangimiz pişman değildi ki yaptıklarından. Ben değildim. Ve bundan sonra yapacaklarım da benim değil çevremdekilerin acımasızlığının yansıması olacaktı.