Hep erkek mafya hikâyeleri okudunuz... Ya da kadın ama aristokrat salonlarda büyümüş, soylu soyadlarının gölgesinde savaşanlar. Peki ya sokakların dumanını içine çekerek büyüyen bir kadın? Hayatın pamukla değil, zehirle sarmaladığı... Her adımı kanla sulanmış kaldırımlarda yankılanan, gözlerinin içine bakıldığında geçmişin çığlıkları duyulan bir kadın mafya? Yasaların sadece güçlüler için yazıldığını erken yaşta öğrenmiş, merhametin lüks, adaletin ise satışa çıkarıldığı bir dünyada kendine yer açmak zorunda kalmış biri... Ne altın bileziklerle büyüdü, ne de ailesinin gölgesinde güçlendi. Onun arkasında ne bir soyadı ne de bir servet vardı sadece hayatta kalma içgüdüsü ve intikamla yoğrulmuş bir yürek. O, sokakları sadece yürümek için değil, hükmetmek için seçti. Erkek egemen yeraltı dünyasında bir kadının adını duyduklarında, önce güldüler. Sonra korktular. Şimdi ise fısıldıyorlar... Çünkü o geldiğinde susulur. Çünkü o, sistemin yetiştiremediği, sokakların büyüttüğü tek kadındı: Zehirle yoğrulmuş kraliçe. !!!Argo kelimeler içerir!!! Kapak için @meloooonuzzz arkadaşıma teşekkür ederim...