Sekiz yaşında yetimhaneye mahkum olan Başak’ı hiç kolay şeyler beklemiyordur. Çünkü yetimhane normal bir yetimhane değil bir hapis gibiydi. Oraya girersen ve başarısız olursan çıkabilirsin sadece, Başak’ın peşini bırakmayan kötü şansı onu yarışmada başarılı yapmıştı. Bir sığıntı gibi yaşadığı ve günlerinin aynı geçtiği yerde mutlu değildi. Tâki o güne kadar… yurtta ölmüş bir kadın cesedi bulunmasıyla tüm yurt sorguya çekilmişti. Katili kimse görmemişti ancak duyan birisi vardı Başak… Katili gören Başak ne yapacaktı? Susup oturacak yoksa avazı çıktığı kadar katil diye haykıracak mıydı? Peki ya katil en yakını ise? Bu zorlu yolda Başak’ın içindeki büyümek istemeyen Alara büyüyecek miydi? “Beni özlediğinde yıldızlara bak,ben geleceğim dedin yıllar geçti nerdesin…”