•Tüm hakları saklıdır. •Bu eserin hiçbir bölümü, yayıncının ve/veya yazarın yazılı izni olmaksızın, elektronik, mekanik, fotokopi, kayıt veya başka herhangi bir yolla çoğaltılamaz, dağıtılamaz veya iletilemez. •Kapak tasarımı şahsıma aittir. ❕ Bu eserde adı geçen kişi, kurum ve kuruluşlar tamamen hayal ürünüdür. Gerçek kişilerle, kurumlarla ve kurumsallaşmış olaylarla herhangi bir bağlantısı yoktur. ________________________________________________________________________ "Belkide gerçekten lanetlidir gözlerin.Lakin aşktan mı,lanetten mi bilmem ama tutulu verdim ben o gözlere.Hayat buldum ben o gözlerde." Aşkı uğruna yalanlar söyledi Hüma,yalanlar uğruna aşkı yaşadı Viran. Sevdi,sevdalandı,korktu,kaçtı,yakalandı,aşkı uğruna savaştı...En başında bir yabancının gözlerinde kendi yıkımını gördü,Hüma.En sonunda ise o yabancının gözlerinde kendi sonuna şahitlik etti. Her şeyden öte sevdi,sevdalandı.Lakin sevda onu cefaya mahkum etti.Yarayı açan,yara bandı oluverdi. Kadere yazılan,gurbete hapsolanın teslimiyetiydi. Bir kış günü,yağan ilk karla beraber abisinin şehit haberi yankılandı kulaklarında,kaybolmuş bir naaşla beraber.Bir kış günü,yağan ilk karla beraber yeni bir oyunun ilk perdesini aralandı. Sahne ışıkları yandı,perdeler açıldı ve seyircilerden gelen alkış tufanıyla beraber oyun başladı. Başrolller belliydi: Hüma Tunalı.Evet,aşkı uğruna yalanlar söyleyen. Kürşat Viran Kunter.Evet,yalanlar uğruna aşkı yaşayan. Zaman geçti,yeni bir oyunun satırları atıldı. Kürşad, yalnızca görevi gereği değil; vicdanının çağrısıyla Hüma’nın yanında kaldı. İkisi de suskunluklarına yenildi, ama her ah,her vah biraz daha yakın etti onları. Yasın içinden filizlenen bu bağ, ne zaman aşka dönüştü, kimse anlayamadı. Ama bir askerin taşıdığı üniforma,bir şehit kardeşinin taşıdığı acı... Bu iki kalbin önüne duvar gibi dikildi. "Bazen en derin bağlar, en imkânsız yerlerden doğar. Ve aşk, en çok suskun bakışların içinden fısıldar."