Ateş’i yakasından tutup kendime çektim ve dudaklarına küçük bir öpücük kondurdum. Tanımadığım bir adama ilk öpücüğümü vermiştim. Ateş, o anın verdiği şaşkınlıkla bana bakakalmıştı. Ben ise utancımdan yerin dibine girmiştim. ‘’Ben çok özür dilerim! Böyle bir şey nasıl yaptım? Gerçekten aklım almıyor. Ben…ben sanırım gitsem iyi olur.’’ Diyerek ayağa fırladığımda Ateş de yerinden kalkıp bana doğru geldi ve elini yanağıma koyup dudaklarımı öptü. Bu seferki hiç kısa bir öpücük değildi. Kalbim heyecandan deli gibi atıyordu. Bunlar çok yabancı olduğum konular olmasına rağmen ona karşı güçlü bir çekim hissettiğimi reddedemiyordum. Ellerini belime koyup beni kendine çektiğinde dudakları aralanıp dilini dudaklarımın arasından dilime değdirdi. Birden durup bana baktı. ‘’Devam etmeli miyim?’’