U.S 67. BÖLÜM FRAGMANI

BEBEKLERİM SINIRIN DOLMASINA AZ KALMIŞ. HADİ HERKES Bİ EL ATSIN DA DOLDURALIM🥺

SİZE BİRAZ GERİLECEĞİMİZ OLAYLARIN OLACAĞI BİR FRAGMAN HABERCİSİ İLE GELDİM.

ÇARŞ. VE CUMA. GÜNLERİNDEKİ BÖLÜMLERE VERECEĞİNİZ TEPKİLERİ MERAK EDİYORUM🙊

YORUMLARDA VE OYLARDA BULUŞALIM BEBEKLER💕🫀

“Demek beni gıdıklarsın, sen şimdi bittin” Beni gıdıklamaya çalıştığında geri çekildim. Beni kovalıyordu. Yakalarsa beni bırakmayacağıma emindim. Ben koşuyordum İmre ise kovalıyordu. Kahkaha seslerimize herkesin dönüp baktığına emindim. Bana yaklaştığı sırada biraz daha öne atıldım. Ayağımı uzattığımda ayağımın altından klik diye bir ses çıktı.

İmre bir anlığına durmuştu. Ama ben gülüyordum. Gülerek başımı arkaya çevirdim. Tuna bakışlarını benden çekip timine çevirdi. Karasu birbirine bakıp gözleriyle anlaşıyor gibiydi. İmre gülerek bana yaklaştığında, ayağımı çekip koşacakken arkamdan gelen seslerle olduğum yerde kalakaldım.

“Ayağını sakın çekme!” Tuna ve Karasu’nun tüm üyeleri bağırmıştı. Hepsi ayaklandığında yüzümdeki gülüş bir anda soldu ve yerini korkuya teslim etti. Neyden bahsettiklerini anlayamıyordum. Tüm hücrelerim korkuyla söylenen kelime ile ayağım arasında bağ kurmaya çalışıyordu. Korkarak Tuna’ya baktım. Yüzündeki ifade beni neredeyse ağlatacaktı. Dehşete düşmüş gibiydi. Bana yaklaşmaya başladıklarında ayaklarım zangır zangır titremeye başladı.

FRAGMAN SONU