85.Bölüm

85.Bölüm

Bugün Alazın hastaneden çıkacağı gündü. Kendisi hastaneye gelmemi istememişti. Bende görmeye gitmedim. Zaten birazdan gelecekti.

Umut getirecekti ve gitmeme gerek yoktu. Geldiğinde bir hesap sormayı hak ediyordu. Çünkü bana yaralandığını haber vermemişti.

Haber vermesini geç bir hafta hastanede kaldıktan sonra öğreniyordum. Bana en ağır gelen ve koyan da buydu. Beni kendisine yanında durmama izin verecek kadar yakın görmüyordu demek ki. İlişkimizin yıpranmasından sıkılmıştım ama bitirmek istemiyordum. En ufak bir olayda hemen resti çekmek doğru gelmiyordu.

Bir ilişkiyi bitirmek bu kadar kolay ve basit olmamalıydı. Her şeye birlikte göğüs geriyorduk ve ikimizde ilişkimiz için çok çabaladığımızı sôyleyebilirdim. Tek kalemde silemezdim belki ama kendisini süründürmek istiyordum. Sonuna kadar hak ediyordu.

Şu anda Selinin evine gelmiştim ve birlikte oturuyorduk. Alazın kendi aile evine geleceğini biliyordum. Kendi kaldığı eve gitmesini ben istemedim, gönlüm razı olmadı. Umut ve Alaz biraz sonra buraya damlarlardı. Hazırlık yapmak gerekliydi.

Telefonumu koltuktan aldım ve Alazı çaldırdım. İhtiyacım olan tek şey sesini duymaktı.

Beni çok bekletmeden açtı.

"Nerede kaldınız? Seni bekliyoruz."

Alaz kesik kesik cevap veriyordu. Herhalde yarası derindi ve acıyordu. O yüzden de konuşmakta zorlanıyordu. Yine de çok fazla yormamak adına konuşmayı kısa kestim.

Sorduğum soruya cevap vermesini bekledim. Arkadan tuhaf tuhaf sesler geliyordu. Alaz bana cevap vermek için ses verdi.

"Geliyoruz güzelim. Hazır ol. Beklemede kal."

"Sen bir gel de ben seni hesap yağmuruna tutacağım."

Alaz dediğime güldü ve telefonu kapattı. Suçunu biliyordu ve geldiğinde burnundan fitil fitil geleceğini de tahmin ediyordu. O ne yaparsa ben iki katını yapardım, asla aşağıda kalmazdım.

Selin bir saattir mutfaktaydı ve hala çıkamamıştı. Abisi için hamur içi bir şeyler yapıyordu. Abisinin yaralanınca gücünden kuvvetten düştüğünü düşünüyordu.

Selinin yanına doğru mutfağa adımladım ve ne yaptığına baktım. Selin Hanım yine marifetliğini göstermiş ve döktürmüştü. Benim için bu kadar şey yap desem yapmazdı.

Selin beni mutfağın girişinde görmüştü ve bana yaptıklarını gösteriyordu. Yanına yaklaştım ve Alaz için teşekkür ettim.

Selin bana biraz sataşma ihtiyacı hissetti ve Alaz hakkında bir şeyler söyledi.

"Abime geldiğinde iyi davran. Bak zaten yaralı, hesap sorma bir de. Aranız bozulmasın."

Selin yine bana sataşmak için yer arıyordu ve yapacağını yapmıştı. Beni sevdiğinden dolayı böyle davrandığını biliyordum. Yoksa kolay kolay kimseye böyle bu tür izin veremezdim.

"Alaz bana yaralandığını ve hastanede kaldığını söylemedi. Azarlanmayı sonuna kadar hak ediyor bence. "

"Abim her zaman kendi bildiğini okumayı sever. Senden gizlemesinin de az çok bir sebebi olmalı. Belkide korkacağını düşündüğünden söylemek istememiştir."

Selin bazı konularda haklı olabilirdi. Ama Alazın azıcın sürünmesi gerekliydi ki bazen bazı gerçeklerin farkına varabilsin.

Biz böyle konuşmaya dalmışken kapı açılma sesi geldi. Anlaşılan Alaz efendi gelmişti.

Kokusu burnumda tütüyordu ve sarılmaya ihtiyacım vardı. İlk baş kocaman sarılacaktım.

Selinin konuşması yarım kalmıştı. Dinlemeden hemen içeri geçtim ve Alazın içeri girdiğini gördüm. Hesap sormadan önce özlem gidermeliydm.

Kapıda göründü. Dış kapının orada uzunca bir süre bekledim. İçeri girdi ve bakıştık.

"Nazlım bana sarılmayacak mısın? Beni özlemedin mi?"

Sustum ve yaklaşıp sessizce sarıldım. Kokusunu derince içime çektim. Yaklaşık üç dakika kadar öyle kaldık. Alaza olan özlemimi giderdikten sonra kollarımı gövdesinden ayrıldım.

Uzaklaştım ve yüzüne boş boş baktım. Birden ağlamay başladım. Alazı böyle yaralı görmeye alışık değildim. Ayakta zor duruyordu ve iki kolunda da dikiş izi vardı. Yaraları derindi ve bana hiçbir şey söylememişti. Konuşmamakta sonuna kadar haklıydım.

İlk sorduğu soruya hareketlerimle özlediğimi belirtmiştim. Alaz benim ani ruh hallerime alışkın değildi. Ağladığımı görünce bana yaklaştı. Beni ağlarken görmesini istemiyordum ama içimdekileri de bir an önce kusmak istiyordum.

"Yaklaşma bana."

"Nazlı beni dinlemeni istiyorum. Bana yüzünü çevirme. Yaralandığım için korkacağını düşündüm. Bunu sana yaşatmaya hakkım yoktu."

"Şimdi çok mu mutluyum sanıyorsun Allahın belası? Niye bana söylemedin? Bunların hepsi bir bahane mi sanıyorsun?"

Alazı aniden ittirdim ve tokat attım. İnleme sesi geldi. Aniden olduğu için fark etmedim. Alazın yaralı olduğu göğsüne hızla vurmuştum ve acımış olmalıydı. Elime sıcak bir şey bulaştı ve ne olduğuna baktığımda kan olduğunu gördüm.